Dini Hikaye; “Tevafuklar” 56. Bölüm
Faruk, Almanya’ya halası ile birlikte gidip ameliyat olmuş, ameliyat başarılı geçmişti. Bu ameliyattan ki gün sonra kendine geldi ve ilk sözü Fatma oldu. Onun ilk sözünü Fatma duymamıştı, ama Saliha Hanım duymuştu. Zaten onun istediği de buydu.
Faruk, tamamen kendine gelince halasının karşısında gördü ve ona gülümsedi. Halası da ona karşılık verdi ve o da ona gülümsedi.
Saliha Hanım, yeğenine gülümsedikten sonra yanına oturdu ve iç geçirdi. Ardından gözlerinden iki damla yaş düştü.
Faruk, elini kaldırıp halasının gözyaşlarını sildikten sonra kısık bir sesle:
‘Hala, niçin ağlıyorsun. Bak, ben Allah Teâlâ’nın izniyle iyileşip ayağa kalkacağım’ halasının ağlamasına gönlü dayanmadığı için.
Halası, yeğeninin ellerini tutup avuç içlerini öptükten sonra:
‘Faruk’um, senin uyanıp bana gülümsemene ağlıyorum. Eşimin işlerinden dolayı yıllarca sizden uzak kaldım. O işlerini yola koyduktan sonra fazla yaşamadı. O vefat edince doğruca size geldim. Ondan sonrasını da zaten biliyorsun’ dedi sevgiyle.
Saliha Hanım, bir müddet sustuktan sonra yeğenine bir şeyler diyecek gibi oldu, ama diyemedi. Kafasındaki düşünceyi nasıl söyleyeceğini bilemiyor, yerinde kıvranıyordu. Halasının bu halini gören Faruk, onun elini tutarak:
‘Hala, galiba sen bana bir şeyler diyecekmiş gibi duruyor, fakat bir türlü söyleyemiyorsun. Hadi, söyle de içindeki sıkıntıdan kurtul’ dedi halasının ağzındaki baklayı çıkarabilmek için.
Saliha Hanım, yeğeninin sözleri üzerine boğazını temizledikten sonra:
‘Faruk’um, sen uyanır uyanmaz ağzından Fatma, diye bir söz çıktı. Ameliyattan önce de Fatma’ya karşı hal ve hareketlerinden bir şeyler sezinlendim. Yeğenim, benden hiçbir şey gizleme. Onunla aranızda bir şey mi geçti?’
Halasının bu sorusu üzerine Faruk’un yüzü kızardı ve başını yana çevirdi.
Faruk, konuşmayıp yüzünü çevirince Halası ayağa kalkarak:
‘Yeğenim, belli ki bu konuda konuşmak istemiyorsun. Ama sanma ki bu konu kapandı. Hele sen kendini bir toparla, o zaman tekrar bu konuyu konuşuruz’ dedi yeğeninin ellerini tutarak.
‘Olur, halacım zaten bu konuyu şu an konuşacak durumda değilim’ dedi Faruk, sıkıntıyla.
Saliha Hanım, yeğeninin yanından çıktıktan sonra dışarıda sabırsızca bekleyen Fatma’nın yanına oturarak:
‘Kızım, Allah Teâlâ’ya şükür. Yeğenim kendine geldi. Artık bundan sonra onun gayreti ve bizim sabrımızla onu en kısa sürede ayağa kaldıracağız’ dedi ona şefkatle bakarak.
Fatma, bu sözler üzerine mutluluktan uçacak gibi oldu, ama bunu belli etmedi. Çünkü belli etse ona karşı olan tutkusu ortaya çıkacak, belki de bu sevgiden dolayı ondan uzak kalacaktı hem de Peygamber Efendimizin (s.a.v.) hadis-i şerifinden mahrum kalacaktı.
