Aşk Hikayesi; “Salih İle Büşra” 42. Bölüm
Büşra’nın duyguları bambaşkaydı. Rüyasında kendisini kurtaracak genç karşısındaydı. Üstelik hem hayatını kurtaranın o olduğunu ve avukatı tutanın da olduğunu öğrenmişti.
Bir müddet öylece birbirlerine bakmadan durdular. Birbirlerine bakmıyorlardı ama kalpleri birbirleriyle adeta konuşuyordu. Birbirlerine kavuşmak için can atarcasına.
‘Büşra Hanım, neler yaşadığınızı Türkan Hanım’dan öğrendim. Üzerinize atılan iftirayı da biliyorum. Bu konuda hiç merak etmeyin. Allah Teâlâ’nın izniyle düştüğünüz durumdan sizi kurtaracağız. Bu arada düştüğünüz o durumdan kurtulduğunuz takdirde sizi tekrar o bataklığa atamayız’ deyince Türkan araya girerek:
‘Evet, bu konuda Salih Bey haklı, hapishaneden kurtulduğunuz takdirde ne yapıp edip size kalacağınız bir yer ve iş bulmalıyız’
Büşra, duydukları karşısında ne diyeceğini bilemedi. Demek ki artık çektiği sıkıntılar bitmek üzereydi.
Birkaç gün sonra hastaneden taburcu oldu. Taburcu olduktan sonra polisler onu hapishaneye geri götürdüler.
***********
O hapishaneye geri getirilmişti. O eziyet çektiği ve şişlendiği yere. Orada ona sadece Handan sahip çıkıyordu. Birde Nalân vardı. Semiha ve onun yanındakilere ne olmuştu, ona mutlaka bir ceza verilmiş olmalıydı. Yoksa kendisini yine rahat bırakmazlardı.
Umutla umutsuzluk arasında koğuşa girdi. İlk baktığı şey Semiha’nın yatağıydı. O boştu, diğerleri de aynı şekilde boştu.
Nalân, onu görür görmez yatağından fırlayıp kalktı çığlık çığlığa. Onun çığlığı bütün koğuşun uyanmasına yetmiş artmıştı bile. Nalân’dan sonra ilk uyanan Handan olmuştu.
O uyanır uyanmaz hemen ayağa kalktı. Diğerlerini de uyandırıp ayağa kaldırdıktan sonra kendisi de Büşra’nın yanına vardı.
‘Geçmiş olsun. Umarım bundan sonra böyle bir şeyle karşılaşmazsın. Ha bu arada seni bu hale getirenler başka bir hapishaneye nakledildi. Yani, anlayacağın bundan sonra rahatsın’ dedi Handan.
‘Abla, seni gördüğüme ne kadar mutlu oldum bir bilsen’ dedi Nalân.
‘Hepinize çok teşekkür ederim. Siz yardım etmeyip beni orada bıraksaydınız şimdiye kadar çoktan ölmüştüm’ dedi Büşra, üzgün bir şekilde.
Onlar konuşurken koğuşun kapısı açıldı. Gelen gardiyanlardan biriydi. Gardiyan ona:
‘Handan, ziyaretçin var’ dedi ve çıktı.
Nalân, ziyaretçi lafını duyunca Handan’a bakarak:
‘Hadi yine iyisin abla. Her zaman ki gibi her halde yine o geldi’ dedi iç çekerek.
‘Bilmem, her halde o gelmiştir’ dedi Handan ve gardiyanın peşinden gitti.
O gittikten sonra Büşra, merak içerisinde:
‘Nalân, o kim? Her zaman geliyor mu ki böyle söylediniz?’ dedi merak içerisinde
‘Bizde bilmiyoruz. Sadece onu gizemli kız diye tanıtıyor’ dedi Nalân.
