Duygusal Hikaye “Ali ve Annesi” 13. Bölüm
Duygusal Hikaye; Kâhya da onay verince Ali, annesinin yattığı bazanın üzerine oturdu. ‘Demek, aylarca bu oda da kaldın anne’ dedi, kendi kendine. Ardından başını yastığa koydu. Annesinin kokusunu alır gibi yastığı kokladı. Az sonra da gözleri kapandı ve uykuya daldı. Uykusunda annesini görüyordu, başında beyaz başörtüsü, kucağında kardeşiyle beraber. Öyle mutlu görünüyorlardı ki mutluluktan adeta şakıyor gibiydiler. Bu mutlulukları babaannesinin ortaya çıkmasıyla bozuldu.
Babaannesi, kardeşini zorla annesinin kucağından alıyor, aldıktan sonra da arkasına bakmadan uzaklaşıyordu. Annesi bu durum karşısında öyle bağırıyor, öyle inliyordu ki sanki yer gök onunla inliyor gibi ses çıkıyordu. Az sonra karanlık çöktü ve annesi karanlıkta kaldı. Karanlıkta yol bulabilmek için sağına soluna bakıyor ama bir türlü nereye gideceğini bilemiyordu. O, yol ararken babası ve anne olarak bildiği kadın ortaya çıktı. Her ikisi de çirkin yüzlüydü ve pis pis gülüyorlardı. Babası gülerek annesinin kolunu tuttuğu gibi yerde sürüklemeye başladı. Onun haykırışlarına aldırış etmeden. Annesini öyle görünce gözyaşlarıyla beraber ‘seni ve kardeşimi bulacağım’ dedi ve öylece uyandı. Uyandığında kan ter içerisinde kalmıştı.
Onun terlediğini ve renginin attığını gören kâhya:
‘Evlat ne oldu? Kötü bir rüya mı gördün’ dedi, telaşlı bir şekilde.
‘Evet’ dedi Ali ‘Annemi ve kardeşimi gördüm. Babam ve babaannem annemi ve kardeşimi alıp götürdü. Bende öylece bakakaldım arkalarından’
‘Evlat, elbette ki anneni ve kardeşini bulacağız’ dedi Kâhya, onu teselli etmek için.
‘Turan amca’ dedi Ali, endişeli bir şekilde ‘annemi ve kardeşimi bulacağıma dair hiçbir zaman ümidimi kaybetmedim. Yalnız, ya ben onları bulmadan evvel hak vaki olur vefat ederlerse yada ben ölürsem diye kaygılanıyorum. Az önce gördüğüm ve size anlattığım rüya da kaygılarımı iyice artırdı’
‘Benim gönlü güzel yavrum’ dedi Kâhya, Ali’nin başını okşayarak. ‘Elbette ki ölüm herkes için geçerli, ama kimin ne zaman öleceğini yalnızca Cenab-ı Hakk bilir, o yüzden öyle düşünüp de kendini yıpratma’
‘Teşekkür ederim Turan amca’ dedi Ali ‘senin desteğinle ayaktayım’ dedi ve gözünden bir damla yaş düştü.
‘Evlat, önce annen ve kardeşini bulalım sonra teşekkür edersin’ dedi Kâhya, Ali’nin omzuna dokunarak.
Emine Hanım, Ali’nin gözyaşını eliyle silerek:
‘Kuzum, anacağını bulmak için ümit içerisinde buralara kadar geldin. Bundan sonra da ümidini kaybetme ve yoluna devam et. Anneni bulduğun zamanda bizi unutma’ dedi ve onları gözü yaşlı bir şekilde yolcu etti.
Annesini bulma yolunda büyük bir adım atmıştı Ali. Bundan dolayı yüzü gülüyordu. Tek başına olmaması da onun için büyük bir şanstı.
Kâhya, büyük bir sır saklıyordu. Bu sırrı ne babaannesi ne de Ali’nin babası biliyordu. O, artık bu yükü taşıyamadığından Ali’yle beraber gelmişti. Eğer annesini bulurlarsa sakladığı sırrı da ortaya çıkacaktı. Gerçekler ortaya çıktığında Ali bile şaşkına uğrayacaktı.
Yazan – MURAT CANPOLAT
acıklı hikaye, Ağlatan Hikayeler, ağlatan öykü, çocuk masalları, duygusal hikaye, Duygusal Hikayeler, duygusal öykü, hikaye, hikaye arşivleri, hikaye oku, hikaye okuma, Hikaye Okumak, hikaye siteleri, hikaye yaz, hikayeler oku, hikayelerimiz, Kısa Hikayeler, kısa masallar, masal, Masal Oku, masal okuma, masallar oku, Öykü, öykü oku, Hüzünlü hikayeler kısa, Kısa Dramatik hikayeler, Zor hayat hikayeleri, Duygusal Hikayeler uzun, Anne Hikayeleri duygusal, Yaşanmış hayat hikayeleri, Unutulmayan hayat hikayeleri, Duygusal masallar kısa
