Duygusal Hikaye, Kâhya, duydukları karşısında oldukça sevinmiş, gülümsemişti.
‘Beyim, Allah Teâlâ sizden razı olsun. Öyle düşünmeniz beni oldukça mutlu etti’ dedi Kâhya ‘bu yaşıma kadar hep bu evin düzeni için çaba gösterdim. Bu yüzden de evlenip yuva kurmak nasip olmadı. Artık bu evde de işim kalmadığına göre sizinle gelebilirim’ dedi.
‘Beyim demesen olmaz mı?’ dedi Ali, sakin bir ifadeyle.
O, sözlerini bitirince Turan Efendi de ona:
‘Tamam, ama sende bana efendi deme’
‘Anlaştık o zaman Turan Amca’ dedi Ali, neşe ile konuşarak.
Aralarında konuştuktan sonra kâhya’da eşyalarını alıp tam yola çıkacaklardı ki muhtar, soluk soluğa gelerek onları durdurdu. Ardından onlara:
‘Evlat, köyden gitmeden evvel sana diyeceğim son bir şeyim var’ dedi ve derinden nefes alarak.
Muhtarın sözlerinden sonra Ali, merak ederek ona:
‘Efendim muhtarım, diyeceğiniz bir şey mi var?’ dedi.
‘Evet’ dedi muhtar ‘eski fotoğrafları karıştırırken annenle çekilmiş olduğunuz resimleri buldum. Onların sana ait olduğunu düşünerek fotoğraf albümünden, çıkarıp sana getirdim. Ayrıca, annenin kaldığı kadın sığınma evinin ve kız kardeşinin verildiği çocuk yurdunun adresini de buldum. Bu köyden ayrılmadan evvel, emanetlerini teslim etmek istedim’
‘Muhtarım’ dedi Ali ‘sana ne kadar teşekkür etsem yine azdır. Sizin sayenizde tüm gerçekleri öğrendim ve şimdi de annemin ve kardeşlerimin adreslerini veriyorsun’ dedi gözleri dolarak.
Ali’nin sözleri üzerine muhtar, onun koluna dokunarak:
‘Evlat, ana baba hakkını yerine getirdiğin o kadar belli ki’ dedikten sonra ‘anneni ve kardeşini bulacağından eminim. Onları bulduğum zaman benden selam söyle. Ayrıca buraları da unutma’ dedi ve onları yolcu etti.
‘Ah benim güzel annem! O kadar özledim ki seni. Ah benim güzel annem! Biliyorum sende beni özlüyorsun. Tıpkı benim seni özlediğim gibi. Benim güzel annem hiç merak etme. Seni ve kardeşimi bulacağım. Bulduktan sonra da sizin sıkıntılarınızı sona erdireceğim’ diyordu Ali, yolda giderken kendi kendine.
Sonunda gelmişlerdi annesinin ve kardeşinin yaşadığı şehre. Sanki onların kokusunu alıyor gibiydi.
Yazan – MURAT CANPOLAT
acıklı hikaye, Ağlatan Hikayeler, ağlatan öykü, çocuk masalları, duygusal hikaye, Duygusal Hikayeler, duygusal öykü, hikaye, hikaye arşivleri, hikaye oku, hikaye okuma, Hikaye Okumak, hikaye siteleri, hikaye yaz, hikayeler oku, hikayelerimiz, Kısa Hikayeler, kısa masallar, masal, Masal Oku, masal okuma, masallar oku, Öykü, öykü oku, Hüzünlü hikayeler kısa, Kısa Dramatik hikayeler, Zor hayat hikayeleri, Duygusal Hikayeler uzun, Anne Hikayeleri duygusal, Yaşanmış hayat hikayeleri, Unutulmayan hayat hikayeleri, Duygusal masallar kısa
