Duygusal Hikaye: “Ali ve Annesi” 5. Bölüm
Duygusal Hikaye, Karar sözünü duyan Ali iyice kulak kesilmiş, muhtarın ne diyeceğini bekliyordu.
“Anneni, çok yakın bir akrabamıza emanet edecektik” dedi muhtar “Ama ilk önce o akrabamızla konuşmamız gerekiyordu. Bu niyetle akrabamıza telefon açıp annenin durumunu söyledik. O da anneni kadın sığınma evine teslim edebileceğini söyledi” “O öyle söyleyince kadın sığınma evinin daha mantıklı olduğuna karar verdik ve anneni oraya yerleştirdik” Duygusal Hikaye,Ali, muhtarı dinledikçe renkten renge giriyor. Ağlamamak için kendini zor tutuyordu.
“Muhtar” dedi Ali, boğuk bir sesle “Annem, Kadın sığınma evini duyunca ne dedi?” diye sordu. Onun bu sözleri üzerine muhtar derin bir şekilde nefes alarak “Başta kabul etmek istemedi ama bundan başka çaresi de olmadığından kabul emek zorunda kaldı.”
Ali, muhtar ile konuşmasına devam ederken resmi elbiseli iki kişinin gelmesiyle konuşmalarına ara vermek zorunda kaldılar. Resmî elbiseli adamlar Ali’nin yanına geldikten sonra Duygusal Hikaye,
“Ali Vuslat, kim?” diye sordular.
Bu soru üzerine Ali: Ağlatan Hikayeler
“Ali Vuslat, benim” dedi, merak içerisinde adamlara bakarak. Ali’nin sözlerinden sonra onların içinden biri çantasının içinden bir takım evraklar çıkararak:
“Ali Bey, biz babaannenin avukatlarıyız. Size, onun vasiyetini söylemekle mükellefiz” dediler. Ardından ona, köyde bulunan bütün arazilerinin ve çeşitli bankalar da yüklü bir miktar paranın kendisine kaldığını söylediler.
Avukatları dinleyen Ali, onlara:
‘Bütün mal varlığı bana kaldığına göre, onları istediğim gibi harcayabilir ya da dağıtabilme yetkisine sahibim, öyle değil mi?’ diye soru sordu:
Bu soru üzerine avukatlar, hep bir ağızdan ‘Evet’ dediler. Avukatların, evet demeleri Ali’nin gülümsemesine sebep olmuştu. Çünkü bu kadar mal varlığını yönetmesi mümkün değildi. Birde bunlar haksız yere kazanılmıştı. “Mademki istediğim gibi kullanabilirim” dedi Ali,
‘Bu köyde bulunan tüm arazileri köylülere bırakıyorum. Zaten, köydeki bu arazileri onlarındı ve zorla ellerinden alınmıştı. O yüzden onların olan arazileri yine onlara bırakıyorum’ dedi Ali, köylülere bakarak. Ardından muhtara dönerek “muhtarım, köylüleri bir araya toplayabilir misin, onlara diyeceğim var” dedi.
Bu duruma muhtar da sevinmişti. Çünkü onun da alacağı vardı hem de yüklü bir miktarda. Ali’nin sözlerinden sonra avukatlardan biri çantasından bir takım evraklar çıkararak ona imzalattı. İmzalanan evrakları da köylülere dağıttı. Köylülere ait olan tarlaları dağıtıp tam köyden ayrılacaktı ki kendisine yumruk atan adam onu durdurdu. Durdurdu, ama bir şey diyemiyordu. Belli ki yaptığından dolayı pişmandı.
Yazan – MURAT CANPOLAT
acıklı hikaye, Ağlatan Hikayeler, ağlatan öykü, çocuk masalları, duygusal hikaye, Duygusal Hikayeler, duygusal öykü, hikaye, hikaye arşivleri, hikaye oku, hikaye okuma, Hikaye Okumak, hikaye siteleri, hikaye yaz, hikayeler oku, hikayelerimiz, Kısa Hikayeler, kısa masallar, masal, Masal Oku, masal okuma, masallar oku, Öykü, öykü oku
