Hikaye “Süper Kahraman” 8. Bölüm
“İşte bu şekilde çok acılar çektim ama yılmadım” demeyi çok isterdim. Çok isterdim “Ben bugün bulunduğum yerlere buralardan geldim, şu acıları, şu zorlukları çektim ama şimdi görün bakın pelerinimle olsun, taytımla olsun, özel güçlerimle olsun muhteşem bir süper kahraman oldum” demeyi.
“Ben çok çalıştım, çok istediğiniz bir şey uğruna fedakâr olursanız ve siz de çok çalışırsanız siz de bir gün süper kahraman olabilirsiniz” demeyi çok isterdim. Çok isterdim, bugün bir Gotham olmasa bile bir Büyükçekmece’nin selametinin benden sorulmasını.
Ama olmadı, yıldım tabi.
Çünkü devlet okulunda okuduğum için çok fazla deney gelmedi aklıma. Gelseydi olurdu belki. Ama gelmedi.
Bu olaydan birkaç yıl sonra Fenci Suzan’ın kalem deneyi aklıma geldi. Onunla şansımı tekrar deneyeyim dedim, yine elime yüzüme bulaştırdım. Kalemi kafama çok sürttüğüm için yara oldu kafam, Bepanten almak zorunda kaldı annem.
Seneler sonra o günleri tekrar ara ara hatırlıyorum. O günden sonra, güvenlik ihlali nedeniyle Orhan Amca’yı ve yanındaki dört arkadaşını tazminatlarını vererek işten çıkarmışlar. Benim cezai ehliyetim olmadığı için mahalleye dönüp Deniz Abi’nin ortalarına kafa atmaya devam ettim bir süre daha.
Ara sıra görüyorum yine Şerif Orhan Amca’yı. Mahalleye döndüler birkaç sene sonra tekrardan. Torunlarını gezdiriyor mahallede. 2 tane torunu olmuş. Birine Spiderman şapkası giydirmiş. Diğerinin de Batman’li suluğu var. Beni görünce istemsizce uzaklaşıyor benden. Dedelik içgüdüsüyle torunlarını korumaya çalışıyor sanırım. Ben unuttum tabi geçmişi. Üzerine bir sünger çektim o günden sonra. Fakat o unutmamış belli ki.
Bu ülkede bilim yapmak zor. Eğer Londra’da, Kopenhag’da, Paris’te bunlar yaşansaydı, şu an size bunları Kripton’dan yazıyor olurdum. Bu ülke hala bir süper kahramana hazır değil. Bu kafayla da önümüzdeki yüz yıl bizden bir süper kahraman çıkmaz. Netflix’te el alemin süper kahramanlarını izler dururuz.
Fena mı olurdu Orhan Amca’nın torununun suluğunda benim resmim olsaydı. Çocukların yazlık penye şortlarına ismim basılıp salı pazarlarında beş liraya satılsaydı. Minik minik oyuncaklarım olsaydı oyuncakçılarda. Maskelerim, balonlarım, türlü türlü şekerlemelerim olsaydı fena mı olurdu?
‘Aslında çocukken tek istediğim babam gibi bir süper kahraman olmaktı’ diye düşündüm, seneler sonra mahallede elimi belime koyup, arka direğe muz ortamı keserken.
İlkay Demir
hikaye, hikaye oku, hikaye okuma, hikaye yaz, hikaye yazma, super kahraman,Digiturk,TÜBİTAK’,TÜSİAD,
