Delilik
Bazılarımız deliliği imkansızı yapan mutlu olan kişiler zannediyorlar.
Mesela, “oha kanka sen delisin nasıl yaptın bunu”,”Deliye döndüm onun yüzünden ya.”
Bunu söylerken gerçek deli olduğunu düşünmüyoruz. Eğlencesine işte ama gerçek bir deli asla mutlu olmaz, hayattan vazgeçmiş duygularını kontrol edemez olmuştur. Ağlanacak yerde gülmüş, gülüncek yerde ağlamıştır. Herkes delilere özeniyor, Peki neden? İzlediğimiz filmlerde deliler hep havalıdır. Hep acıları bizi etkiler.
Peki ya ben? Benim Borderline (kişilik eksikliği) diye bir hastalığım var. Baş etmesi en zor piskolojik hastalık ve ben şu an deliyim. Beynimdeki seslerle hareket ediyorum, kim olduğumu unuttum, diğer delilere göre daha normalim. Onlar intihar etmeyi deniyorlar, çünkü artık hayatlarından bıkmışlar, kimse onları oldukları gibi sevmiyor, deli diye anlaşamıyorlar. Hep o acının içlerinde birikmesiyle dahada kötüye gidiyorlar. Kalp atışları hızlanıyor, sizi 1 saniyede ağlatacak kadar hüzünlü, 1 saniyede kızdırcak kadar asabi, 1 saniyede mutlu edebilcek kadar saf, 1 saniyede sizi hayattan vazgeçirecek kadar negatiflerdir.
Asla kendinizi gereksiz üzmeyin piskolojinizi bozmayın. Piskolojiniz bozulunca bir daha gerçek gülemiyosunuz, sevemiyosunuz, korkmuyorsunuz, heycanlanmıyorsunuz ve üzülmüyorsunuz.
Okuyucularımızdan Gelenler
