Güzel Muamele
Hanefiyye’nin oğlu Muhammed, Hazret-i Ali’den (r.a.) rivayet ediyor; Hazret-i Ali buyurdu: “Şu ayet: ‘… veya güzel muamelede bulun…” (Hicr: 85) nazil olduğu zaman, Resûlüllah, Cebrail’den sordu:
– Ey Cebrail! Âyete bahsi geçen “safh-ı cemil (güzel muamele) ne demektir?
Cebrail:
– Sana zulmedeni affettiğin zaman, onu kınama! (demektir).
Bunun üzerine Resûlüllah:
– Ey Cebrail! Öyleyse, Allahü Teâlâ, affettiği kulunu kınamaktan çok münezzehtir. Yani onu kınamaz.
Buna karşılık Cebrail de, Resûlüllah da ağladılar. Allah onların ikisine Mîkail aleyhisselâmı gönderdi. Mikâil dedi ki:
– Sizin rabbiniz size selâm ediyor ve diyor: “Affettiğim kimseyi nasıl kınarım. Bu benim keremime benzemeyen bir şey.”
