Benim Hayat Pencerem
Hayat bir tablo gibidir, hangi pencereden baktığına göre değişir. Bazılarımıza tüm ahengiyle görünür, bazılarımıza da arkasını döner, bizi o güzellikten mahrum bırakır…
Yaşadığımız ya da yaşadığımızı sandığımız her gün sorgularız. Sorgulamamamız gerektiğini bile bile yaparız …
Peki ya ben
1-0 yenik başladım hayata. Sonra devamı geldi tabi. Babamı ben 7 aylık bir bebekken kaybettik. Sadece annem ve ben kaldık o büyüttü beni “tek varlığım”. Aile içinde hissettiğim tek his babamın boşluğuydu.
İlk 7 yaşımı farkında olmadan
Sonraki 3 yılı anlamaya çalışarak
4 yılımı ağlayarak
Ve en son o âna kadar hayal kurarak geçirdim
O an ne mi oldu?
Aşık oldum
Artık bakışlarında baybolduğum
Bakmaya kıyamadığım
Sesinden can
Kokusundan umut
Gülüşünde asıl hayat penceremi bulduğum biri var.
Yeliz Aydın
