Tebessüm Ettiriyor Yalanlarım
Kulak verdin mi hiç gönlüne ?
Bildiklerinin seni yolda bıraktığını anladın mı?
Teselli veren şarkılarla yok oldun mu ?
Bıkkınlığını üşengeçliğine kurban ettin mi ?
Senaryosunun belli olmadığı bir dünya bulabildin mi ?
Eskileri hatırlayıp yenilere kusacakmış gibi baktın mı ?
Genzini yakan sözcükler tanıdın mı ?
Sermest düşüncelerini anlamakta zorluk çektin mi ?
İçindeki çocuğun anlatmak istediğini anlayabildin mi ?
Gündüzleri gülümseyip geceleri ağlamaklı oldun mu ?
Hiçliğin aslında kötü birşey olmadığını kavradın mı ?
Hep gülmekten yorgun düştün mü ?
Sessizliğin çığlığıyla tanıştın mı ?
Neyin var sorusuna karşılık derin oh çektin mi ?
Karanlığı aydınlatan yıldızlardan olmak istedin mi ?
Özlem duyduğun günlerin bir daha gelmeyeceğini biliyormusun ?
Peki ya bunların artık anlamsız olduğunu hissediyormusun?
Konuştuklarımız, sustuklarımızın gün yüzüne çıkmaması için işlenmiş bir oyuk görevini üstleniyordu. Anlaşılmayı değil anlaşılamamayı seviyorduk oysa. Bilirdik çünkü hiç birşeyin anlatılmakla geçmediğini. Yaralar hiç bir zaman kapanmaz, tam aksine iyileşeceği durumda kanatılmak için yoklanır kimileri tarafından. İçremizdeki kimsesizlik duygusu hiçbir zaman dolmayacaktır. Farkında olmamız kimsesizliğimizi doldurmamalıyız anlamına gelmiyor. Tam aksine ne kadar kaybetsekte bir gün bozguna uğratacagız ümidiyle hırçınlaşmalıyız. Kazanmak demedim, bozguna uğratacağız dedim. Bizim gibiler kazanmaz, kazanamazlar. Çünkü biz kazanmayı değil kaybettiklerimizin bize ne katacağını düşünürüz. İşte düşüncelerde asılı duran bir arzu daha.
Galiba biz hiç kaybetmemişiz, bozguna uğramışız. Hep bizden birşeyler alındı. Biz ise oyulan yerlerimizi doldurma arayışına girmişiz. Bunun adını kaybetmek koymuşuz oysa bozgunların bize kazandırdıkları kazanmamızdan daha önemli bilâkis. En çokta bir gün hiçtenliğimizin bizi terk edeceği yalanıyla avunuyorum. Gaybana saatlerin arkasında duran gerçeklikten onlarca yalan çıkarıyorum.
Hiç bilemezler birgün hiçtenliklerinin onları hiç edeceğini…
Okuyucularımızdan Gelenler – Timur Bey (Eskici)
