Düşündüren Hikayeler; “İz Bırakmış Sorular 1. Bölüm “
Doktor, genç adama dönüp “ameliyattan sonra hiç iz kalmayacak merak etmeyin” dedi. Genç adam güldü. “Sevdiğim bir iz var zaten, sorun değil” diye cevap verdi. Genç adam biliyordu ki, bir insanın vücuduna sadece anneler iz bırakabilir. O da göbek bağı kesildiğinde oluşur. Tam vücudunuzun ortasında… Bütün insanlar, vücudunda bir kadının bıraktığı izle yaşar ömür boyu. Genç adam, ” doktor, beni estetik kaygıları olan biri sanıyor” diye düşündü. “doktor bey” dedi, “size göre yağmur yağıyorsa şemsiyemizi açmalıyız değil mi ?” diye sordu. “Depresyonun çözümü size göre psikologlar değil mi? Sevgilinin doğal antidepresan ellerini yanağında hissetmek değil yani veya ağlayan birine ağlama diyerek teselli vermeliyiz. Onunla gözyaşında buluşmak varken, o bizle kurumuş yanaklarda kalmalı size göre.”
Genç adam, doktorun şaşırdığını gördü. biraz daha üstüne gitmek istedi. cebinden bir paket sigara çıkardı. “Ben sigara yüzünden ölmüyorum ve tedavi olduğum için de yaşıyor olmayacağım” dedi. Genç adam, herkes dertlere çare bulmak istiyor diye düşündü. Mesela, rüzgar ağacın dallarını kırabilir. Sert rüzgârlar ağaç dallarının, derdidir. Ama rüzgâra çare arayan dal yoktur. Dallar derdi kabullenip, rüzgâra göre uzarlar. Genç adam, “derdi yok etmek diye bir çare olmaz” dedi içinden, ameliyatı kabul etmedi.
sevdiği bir arkadaşı, genç adamı otogardan uğurlarken “oraya varınca ara” dedi. Genç adam, arayacağı anı düşününce ayrılığı hissetti. “Varınca aramak, ayrılığın kesinleştiğini teyit etmek değil mi?” diye sordu arkadaşına. Ayrılık peronlarında uzun uzun sarıldılar… Otobüse bindi, “benimle aynı şehre gitmek isteyen yaklaşık elli kişiyle beraberim” diye düşündü. İnsanların aynı amacı paylaştığı nadir yerlerdendir otobüsler. Herkesin amacı o şehre ulaşmaktır, ama gizli bir anlaşma varmış gibi konuşmaz kimse, tanışmak yasak sanki, “bayan” yanına oturmak da yasak mesela. Gizli değil, açıktan yasaktır bu, elli kişi için fazla kural var sanki ama olsun, en azından amaçlar aynı… Her geçen tabelada aynı şeyleri hissediyorlar, mesela herkes, en az bir kere “burası neresi?” diye soruyor. tabi yanındakine değil, kendi kendine veya hızlıca geçen tabelalara… Genç adam yolu izlerken bunları düşündü. Bir süre sonra uykusu geldi, öyle ki, sanki otobüs duruyor ama yol üstüne geliyordu artık, doktor geldi aklına. “insanda hiç iz bırakmayacak bir ayrılık için, hangi tedaviyi önerirdi acaba” diye düşündü. Sigara içmek istedi yine, mola yerine ne kadar kaldı diye merak etti. “burası neresi?” diye sordu aceleci tabelalara…
Genç adam, yine yalnızdı, gitmek istemediği yerlerde, olmak istemediği bir şehirdeydi, ama umursamadı bunu, aklına başka bir şey takılmıştı, gittikçe daha çok şeye cevaplar bulduğunu fark etmişti, oysa insanın cevaplarından çok soruları olmalıydı ona göre; “sorularım kalmazsa, cevaplar beni mahveder” diye düşündü. İnsanlar tüm sorulara cevap vermiş olsaydı, tüm gerçekleri de biliyor olurlardı. “eğer tüm gerçekleri bilseydik, yalan söyleyenlere iyi insanlar demeye başlardık” dedi kendi kendine. Tüm cevaplarına inat, hemen bir soru sormak istedi. Hiç su içmiyorum deyip, kana kana su içmek ister gibi… en zor soruyu seçti kendine. Bir insanın canını en çok yakacak sorulardan biriydi o soru ve sigara dumanının, hiç iz bırakmadan yok oluşuna bakarak sordu. “O da beni düşünüyor mu acaba ?”
Sizden Gelenler – Sinan
Hikayenin Linkleri
- Bölüm İçin TIKLAYINIZ
- Bölüm İçin TIKLAYINIZ
