ANA KUZUSU
Cuma namazındaydık. Sağ tarafımda yaşlı bir adam, onun sağında ise tek kişilik boş yer vardı. Yaşlı adam, farza kalkarken arkaya döndü ve boşluğun gerisinde duran 14-15 yaşlarındaki gence:
– Saf’ı doldur evlat, dedi. Gel yanıma. Çocuk, mahcup bir ifâdeyle:
– Mümkünse burada kılmak istiyorum, diye kekeledi. Oraya başkası geçebilir.Yaşlı adam, çocuğun üzerinde bulunduğu uzun tüylü yeşil halıyı göstererek:
– Ne o dedi. Yoksa orası daha yumuşak diye mi gelmiyorsun? Ve öfkeyle devam etti:
– Anne kuzusu, ne olacak…Namaz bittiğinde, yaşlı adamın Cuma’sını tebrik ettim. Arkadaki genç de gelerek onun elini öptü. Adam, söylediklerine çoktan pişman olmuştu. Delikanlının nurlu yanaklarını okşarken:
– Sana ‘anne kuzusu’ dediğim için kusura bakma yavrum, dedi. Bir anda ağzımdan kaçtı işte…Çocuğun gözleri dolu doluydu. Başını yere eğerken:
– Bu söylediklerinizde haklısınız efendim, dedi. Üzerinde namaz kılmak için ısrar ettiğim halı, vefât ettiğinde annemin tabutuna örtülmüştü. Orada secdeye kapandığımda, sanki beni kucaklamış gibi oluyor da…
Cüneyd Suâvi (Hayatın İçinden)
Kızım Bedia Zehra’ya okudum. Çok beğendi. Bende çok beğendim.