Ayrılık Vakti
Günlerden cuma. Bu gün öyle bir hevesle uyanmıştım ki onu görme hevesiyle. Ve bir baktım ki o da bana bir hevesle gelmiş. Ama tabi hangi hevesle. Bir cafe de buluştuk. Her zaman ki gibi 2 tane kahve söyledik. Ve sohbete başladık. Ben her zaman ki gibi biraz heyecanlıydım. Oysa o biraz tedirgin ne yapacağını bilmiyorcasına. Sohbete başladık.
Ben gününün nasıl geçtiğini sordum o ise ben ayrılmak istiyorum deyince ben bir duraksadım. Ve neden diye? sordum. O ise artık daha fazla devam ettirmek istemediğini söyledi. Ve ayrıldık. Aradan 1 ay geçtikten sonra öğrendim ki aslında başkasını seviyormuş. Ve 3 ay geçti geldi dedi ki “tekrar biz olalım.” Artık biz denen bir şey kalmamıştı. Çünkü bu onun tercihiydi.
“İnsanlar bazı şeylerin değerini kaybettikten sonra anlar..”
