Gizemli Yolculuk Hikayesi -Anahtar- 2. Bölüm
Zehra, kapısına gelen kişilerin kendisini nereden tanıdıklarını sordu. İki kişiden adı Hasan olan, söz alıp ona şöyle söyledi:
– Bu mektubu amirim Selçuk Bey verdi. Size teslim etmemi söyleyip selam söyledi, dedi ve sözünü şöyle sürdürdü.
– Bana bu mektubu veren amirim sizin uzaktan bir akrabanızmış. Yıllarca sizi aramasına rağmen bir türlü bulamamış. En son yaptığı araştırmada sizin bu kasabada olduğunuzu ve çok sıkıntı çektiğinizi öğrenmiş. Size yardımcı olmak ve sıkıntılarınızı bir nebzede olsa hafifletebilmek için bu mektubu yazmış.
– Peki, kendisi niçin gelemedi de sizi gönderdi?
– Amirimin işleri çok yoğun olduğundan dolayı gelemedi. O yüzden bizi gönderdi, deyip adı Hasan olan kişi geri döndü.
Zehra, kapısına gelen kişileri yolcu ettikten sonra merakla mektubu açıp okumaya başladı. Mektup şöyle başlıyordu:
‘Zehra Hanım, şimdiye kadar sizi bulamadığımdan dolayı çok müteessirim. Ben, kocanızın amcasının oğluyum. Kocanız belki benden hiç bahsetmemiştir. Bahsetmemekte haklı da. Çünkü benim babamla amcam, miras meselesi yüzünden araları açılmış. Babam haksızca bütün malı mülkü üzerine geçirmiş. Bu yüzden de araları açılmış ve o günden sonra bir daha görüşmemişler. Ta ki babam ölüm döşeğine yatana kadar. Babam, o haldeyken beni yanına çağırdı ve bütün olan bitenleri anlattı. Anlatırken, pişmanlığı yüzünden belli oluyor, yüzü renkten renge dönüyordu. Son nefesini verirken bütün yaptıklarına pişman olduğunu, kardeşini bulmamı ve ondan hakkını helal etmesini isteyerek ona kalan mal varlığını geri vermek istediğini söyledi. Ayrıca elime mektubun içindeki anahtarı tutuşturdu ve kardeşinin mal varlığını komşu kasabada satın aldığı evin bodrumuna gömdüğünü, onu gidip bulup çıkarmasını söyledi ve son nefesini verdi.
Zehra Hanım, babam olanları anlatana kadar amcamın varlığından bile haberim yoktu. Amcamın varlığından haberim olsaydı, gidip onu bulur. Babamla arasını düzeltmeye çalışırdım. Babam vefat ettikten sonra babamın vasiyetini yerine getirmek için söylediği kasabaya gittim. Fakat bir türlü satın aldığı evi bulamadım. Zaten fazlada duramazdım orada, çünkü oranın halkı gaddar, kendini bilmez, kibirli insanların bulunduğu bir yerdi. Bu yüzden orada daha fazla durmadım ve geri dönerek amcamı aramaya başladım. Uzun aramalardan sonra onu buldum, o da ölüm döşeğindeydi. Kendimi tanıtarak olanları anlattım. Amcam, anlattıklarımdan sonra babamı affetti. Kendine düşen malı mülkü oğluna vermesini söyledi ve ondan sonra son nefesini verdi.
Zehra Hanım, amcamı gördüğümde çok sevinmiştim. Tıpkı babama benziyordu. O ölmeseydi onunla daha fazla zaman geçirmek ve geçen günlerin acısını dindirmek isterdim, ama olmadı ben gittiğimde o son nefesini vermek üzereydi. O öldükten sonra cenazesine katıldıktan sonra çocukları var mı diye etrafı araştırdım. Araştırmam sonunda onun tek oğlu olduğunu evlendikten sonra ailesini alıp köyü terk ettiğini öğrendim. Oğlunu bulup ona kalan mülkü geri vermek için orada daha fazla oyalanmayıp geri döndüm. Uzun bir araştırmadan sonra oğlunun izini yani kocanızı buldum. Yaşadığı şehre geldiğimde onun hapse düştüğünü ve orada vefat ettiğini öğrendim.
Zehra Hanım, şimdi diyeceksin ki yanımıza kadar geldiğin halde niçin bizi bulmadın? Bu soruyu sormada çok haklısın. Haklısın, ama fazla zamanın olmadığı için sizi arayamadım. O yüzden geri döndüm ve bu mektubu yazmaya karar verdim. Bu mektubun size ulaşması uzun sürdüğü için sizden özür dilerim.
Zehra Hanım, şimdi asıl meselemize gelelim. Size gönderdiğim mektubun içinde bir anahtar bulacaksınız. Bu anahtar size kalan mülkün kapısını açıyor. Anahtar elinize ulaşır ulaşmaz hemen yol hazırlığına başlayın ve bahsettiğim kasabaya gidin. Orada bir ev tutun ve size kalan evi aramaya başlayın. Evi bulduktan sonra bodrumda gömülü olan mülkü çıkarın ve ondan sonra, eğer mümkünse yanıma gelmeye çalışın. Bu arada oranın halkına karşı da dikkatli olun.
Zehra Hanım, artık bu ayrılığın bitmesini dileyerek sözlerime son veriyorum.
devamı için TIKLAYINIZ
