Aşk Hikayeleri; “GERİ DÖN FİRUZE” 1. BÖLÜM
Gözlerimde senin gözlerin,
Kalbimde senin kalbin,
Düşlerimde senin o siman,
Ne olur artık geri dön Firuze, diyordu Selim içten bir ah çekerek.
Bundan altı yıl öncesiydi. Selim işten çıkmış evine dönüyordu. Bu arada evin ihtiyaçlarını gidermek için markete girmiş, alacaklarını almış daha sonra marketten çıkmıştı.
Alışverişi yapıp çıkmasına çıkmıştı ama yürümekte güçlük çekiyordu. Çünkü ellerindeki poşetler oldukça fazlaydı ve poşetlerin her biri de ağırdı.
Evine on metre kalmıştı ki karşıdan hızla bir arabanın geldiğini gördü. Ellerinde taşıdıkları oldukça ağır olduğu için ondan kaçması oldukça zordu.
Araba tam kendisine çarpacaktı ki son anda geri çekildi. Geri çekilmesine çekilmişti ama arabanın dikiz aynasının koluna çarpmasına engel olamamıştı. Bu yüzden de ellerindeki yiyecekler etrafa saçılmıştı.
Araba hızlı gittiği için duramamış Selim’in ellerindeki poşetlere çarparak etrafa saçılmasına sebep olmuştu. Bu yüzden arabanın şoförü arabayı güçlükle durdurdu. Ardından arabadan aşağıya indi.
Şoför takım elbiseli ve kravatlıydı. Bu haliyle özel şoför olduğu açıkça belli oluyordu.
Şoför arabadan indikten sonra arka kapıyı açarak geri çekildi. O çekildikten sonra arabanın arkasından ince adımlarla bir bayan indi.
Bu bayan yirmi beş otuz yaşlarında bir bayandı. Oldukça çekici ve alımlıydı. Üzerine sıktığı parfümün kokusu uzaklardan bile hissedilebiliyordu. Üzerinde kırmızı bir bluz vardı ve mini bir eteği vardı.
Selim, onu görünce hemen gözlerini başka bir tarafa çevirdi. Ardından yere eğilerek etrafa saçılmış olan yiyecekleri toplamaya başladı.
Selim, ona bakmadan işine devam ederken, o topuklu ayakkabılarıyla ses çıkara çıkara ilerliyordu.
O, Selim’in yanına gelerek yere eğildi ve o da yere saçılanları toparlamaya çalıştı. Yerde olanlar toparlanıp poşetlere doldurulduktan sonra her ikisi de ayağa kalktı. Ardından o bayan:
‘Size yaşattığım sorunlardan dolayı özür dilerim’ dedi içtenlikle.
‘Mahalle arasında bu kadar hızlı sürülür mü?’ dedi Selim, ağrıyan kolunu tutarak.
‘Gerçekten size yaşattığım sorundan dolayı özür dilerim’ dedi bayan, ardından ona ‘Öyle görünüyor ki arabanın dikiz aynası kolunuza çarpmış ve yaralanmasına sebep olmuş. O yüzden sizi hastaneye götüreyim de kolunuza baktıralım’ dedi.
Bu söz üzerine Selim:
‘Gerek yok’ dedi ve poşetleri eline aldı. Bu şekilde birkaç adım atmıştı ki acı içinde elindeki poşetleri yere attı. Ardından kolunu tutarak inledi. Bayan, onun acı içerisinde kıvrandığını görünce ona:
‘Kolunuz daha fazla kötülemeden kalkın da gidelim’ dedi nazik bir ifadeyle.
Onun nazik ifadesi karşısında hiç istifini bozmuyordu Selim. Sadece kolunu ovuyor poşetlere bakıyordu.
‘Hadi inat etmeyin de kalkın’ dedi o bayan tekrar.
‘Hayır, istemiyorum’ dedi Selim ‘Size ihtiyacım yok. Ben kendim hastaneye giderim’ dedi ters bir ifadeyle.
‘Siz ne inatçı bir adamsınız’ dedi Bayan ‘Bu inadınız bir gün başınıza iş açabilir’ dedi sinirle ardından şoförünün yanına gelmesini istedi. Şoför gelince ona ‘Şu inatçı adama yardımcı ol da onu hastaneye götürelim’ dedi ve Selim’in ne diyeceğini beklemeden arabaya yöneldi.
Şoför, Selim’in kolundan tutup kaldırdıktan sonra ona:
‘Beyefendi, Firuze Hanım’ın söylediklerini duydunuz. O yüzden benimle gelin de sizi hastaneye götürelim’ dedi güler yüzle.
Selim, onu dinledikten sonra:
‘Haklısın, yalnız eve gitmem lazım, hem ellerimde dolu. Onları bırakayım öyle gideriz’ dedi, bunları derken bir taraftan da kolunu ovuyordu.
