Kar Fırtınası Hikayesi
Hikaye Oku; Böyle bir tabloyla karşılaşacaklarını bilseydi kesinlikle yola çıkmazdı. Gerçi ertesi gün işinin başında olması gerekiyordu. Ama bu durumu gördükten sonra her şeyden vazgeçmişti. İşi önemliydi elbette. Ama canından da mühim değil ki…
— Yollar karla kaplı. Açılınca çıkarız, demişti eşi. Ama o ısrar etmiş:
— Bir şey olmaz, yarın işte olmam lâzım, diye tutturmuştu.
Dilinden dua hiç eksik olmayan eşi, henüz yola çıkmadan yalvarmaya başlamıştı bile. Otomobile binince de her gün okuduğu Cevşen’i açmış, içten gelen bir sesle okumaya başlamıştı. Beyi arabayı kullanırken konuşmak istiyor, ama o başını bile kaldırmadan okumayı sürdürüyordu.
Yola çıkalı bir saat olmuştu. Zaten çıktıkları andan beri yağan kar daha da artmış, bir de şiddetli fırtına çıkmıştı. Neredeyse göz gözü görmüyordu. Karşıdan gelen büyük arabaların rüzgârları taksiyi sarsıyor, kaygan olan yolda direksiyona hâkim olmak güçleşiyordu. Bir ara tamamen inisiyatifi kaybetmişler, âdeta başlarına geleceklere çaresiz teslim olmuşlardı.
Taksi olduğu yerde dönmeye başlamıştı. Yanlarından geçen büyük arabalar, korna çalarak, “Ne yapıyorsunuz?” der gibiydiler, ama yapılacak bir şey yoktu. Sanki, “Ne olacaksa olsun” der gibi, direksiyonu bırakmış, gözünü yummuştu.
Taksi yolun sağına doğru birkaç metre kaydı ve aniden durdu.
Birbirlerine bakarak, “Şükürler olsun Rabbim” diyebildiler.
Bir süredir ecel terleri döken adam, camdan sağ tarafına baktığında müthiş bir uçurum gördü. Bir kez daha ürperdi.
Acaba onları uçuruma düşmekten engelleyen ne olabilirdi? Aşağıya indi. Arabayı engelleyen bir şey var mı, diye baktı. Dikkat çeken bir şey görememişti.
Ancak ön sağ tekerleğin önünde büyükçe bir çakıl taşı vardı. Hayretten donakalmıştı.
— Taksiyi şu küçük taş durdurmuş olamaz, dedi.
Gözleri tekrar uçuruma kaydı. Korkunçtu. Buraya yuvarlanmaları hâlinde sağ kurtulmaları imkânsızdı.
Eşine döndü:
— Allah’a ne kadar şükretsek az, dedi. Yine senin duaların kurtardı.
Cengiz TAN
