Hikaye Avcısından Masal Okuma Zamanı
Leylanın Maceraları
Bir zamanlar, çok uzak bir ülkede, küçük bir kız çocuğu yaşardı. Adı Leyla idi ve çok sevimli ve meraklı bir çocuktu. Bir gün, ormanda yürüyüş yaparken, bir ağacın altında parlak bir şey gördü. Yakından bakınca, altın renginde bir anahtar olduğunu fark etti. Anahtarın yanında da küçük bir not vardı. Notta şöyle yazıyordu:
“Bu anahtar, büyük bir sırrı açar. Eğer cesaretin varsa, anahtarı al ve ormanın derinliklerine doğru yürü. Orada, büyük bir kapı bulacaksın. Anahtarı kapının kilidine sok ve içeri gir. Ama dikkatli ol, çünkü orada seni bekleyen maceralar çok tehlikeli olabilir.”
Leyla, notu okuyunca çok heyecanlandı. Macerayı çok seven bir çocuktu ve bu fırsatı kaçırmak istemedi. Anahtarı aldı ve notu da cebine koydu. Sonra, ormanın derinliklerine doğru yürümeye başladı.
Ormanda ilerledikçe, etrafındaki ağaçlar daha büyük ve daha karanlık olmaya başladı. Leyla, bazen korktuğunu hissetse de, cesaretini kaybetmedi ve yürümeye devam etti. Nihayet, karşısında devasa bir kapı gördü. Kapının üzerinde garip işaretler vardı ve kapının yanında da iki tane aslan heykeli duruyordu.
Leyla, kapının önüne geldi ve anahtarı kilide soktu. Kapı gıcırdadı ve yavaşça açıldı. Leyla, içeri girmek üzereyken, aslan heykellerinin birden hareket ettiğini gördü. Aslanlar, Leyla’ya doğru döndüler ve kükrediler.
Leyla, çok korktu ve geri kaçtı. Ama aslanlar ona zarar vermek istemiyorlardı. Sadece ona bir şey söylemek istiyorlardı.
“Merhaba küçük kız,” dedi sağdaki aslan. “Sen cesur bir çocuksun. Bu kapının arkasında büyük bir sır var. Ama oraya girmek için bize bir soru cevaplamalısın.”
“Evet,” dedi soldaki aslan. “Sorunun cevabını bilirsen, içeri girebilirsin. Ama bilmezsen, geri dönmelisin.”
Leyla, aslanların konuştuğuna çok şaşırdı ama onlara cevap verdi.
“Peki,” dedi Leyla. “Sorunuzu sorun bakalım.”
Aslanlar, Leyla’ya şöyle bir soru sordular:
“Ormanın en güzel çiçeği hangisidir?”
Leyla, soruyu duyunca düşünmeye başladı…
Ormanda pek çok çeşitli çiçek vardı ama hangisinin en güzeli olduğunu bilemedi. Belki de bunun tek bir cevabı yoktu. Belki de herkesin beğendiği farklı bir çiçek vardı.
Leyla, bu düşünceyle aslanlara baktı ve şöyle dedi:
“Ormanın en güzel çiçeği diye bir şey yoktur. Her çiçek kendine özgüdür ve herkesin zevki farklıdır. Benim en sevdiğim çiçek menekşedir ama belki siz başka bir çiçeği seversiniz.”
Aslanlar, Leyla’nın cevabını duyunca şaşırdılar ama sonra gülümsediler.
“Sen çok akıllısın küçük kız,” dedi sağdaki aslan. “Bu sorunun tek bir doğru cevabı yoktu ama sen bunu anladın. Biz de sana bir sır vereceğiz.”
“Evet,” dedi soldaki aslan. “Bu kapının arkasında büyük bir sır var ama bu sır senin hayal ettiğinden daha farklıdır.”
Aslanlar bunları söyledikten sonra kapının arkasından müzik sesleri gelmeye başladı.
Leyla, merakla kapının arkasına baktığında gördükleri karşısında hayrete düştü…
Kapının arkasında muhteşem bir bahçe vardı. Bahçede binlerce renkli çiçek açmıştı ve aralarında kelebekler uçuşuyordu. Bahçenin ortasında ise büyük bir havuz vardı ve havuzun içinde balıklar yüzüyordu.
Ama bu bahçenin en ilginç yanı ise her şeyin müzikle hareket etmesiydi. Çiçekler ritmik bir şekilde açılıp kapanırken melodik sesler çıkartıyorlardı. Kelebekler ise havada dans ederken şarkı söylüyorlardı. Balıklar da havuzda suyun altından armonik sesler yolluyorlardı.
Leyla bu harika manzarayı görünce çok mutlu oldu ve bahçeye girdi…
Bahçede dolaşırken her an yeni bir şey keşfediyordu. Bazı çiçekler ona hikayeler anlatırken bazıları ona bilmeceler soruyordu. Kelebekler ona eşlik ederken balıklar da ona suyun altındaki dünyayı gösteriyordu.
Leyla bu bahçede zamanın nasıl geçtiğini unutmuştu ama sonra birden aklına geldi ki annesi onu bekliyordu.
“Ben gitmeliyim,” dedi Leyla aslanlara dönerek.
“Aslanlar üzgün göründüler ama Leyla’yı anladıklarını söylediler.
“Sen bizim misafirimizdin küçük kız,” dedi sağdaki aslan. “Biz sana bu bahçeyi göstermek istedik çünkü sen hayal gücüne sahipsin.”
“Evet,” dedi soldaki aslan. “Bu bahçe senin hayallerinin yansımasıdır. Sen ne düşünürsen burada o olur.”
Leyla bunları duyunca çok şaşırdı ama sonra teşekkür etti.
“Çok teşekkür ederim,” dedi Leyla aslanlara sarılarak.
“Aslanlar da ona sarılıp vedalaştılar.
“Sen istediğin zaman gelip bizi ziyaret edebilirsin,” dediler aslanlar.
Leyla bunu duyunca çok sevindi ve kapının önüne geldi.
Kapının önünde anahtarını bıraktığı yerde buldu ve cebine koydu.
Sonra kapının arkasına son kez baktığında bahçenin kaybolduğunu gördü.
Sadece müzik sesleri duyuluyordu…
Leyla gülümseyerek oradan ayrılıp evine doğru koştu…
Eve geldiğinde annesi onu karşıladı.
Annesi Leyla’yı uzun zamandır bu kadar mutlu görmemişti. Birbirlerine sarıldılar ve hep mutlu oldular.
Hikaye Avcısı
hikaye, hikaye oku, Hikaye Avcısı, hikaye okumak, hikaye okuma, masal, masallar, masal oku, masal okuma,
