Mavi-Siyah Kanatlı Kelebek
Kanatları diyorum, kanatları.. Mavisi ayrı, siyahı ayrı güzel. Dokunmaya kıyamadığım cinsten. Şairler, onunla alakalı hiç unutulmayacak şiirler yazacak, ressamlar en mükemmel portreleri çizecekti. Kim bilir, belki bana bile ilham verebilirdi. Ancak vakit gitme vaktiydi. Tam çıkıyordum ki bir ses duyuldu aniden. “Nereye gidiyorsun?” Ses tonunda şaşkınlığı hissetmek mümkündü.
“Ait olduğum yere, yani Tutunamayanların yanına gidiyorum” dedim. Sessizce baktı ve hafif bir tebessüm etti. “Yolun açık olsun o zaman” diyebildi sadece. Yüzüme acı bir gülümseme yerleştirdim ve başımı salladım.
“Hani seninle Tutunamayanlar için buluşacaktık ya bence onu hala yapabiliriz. Sen iyi bir birisin ve bunu hakediyorsun.” Adamın biri şöyle söylemiş; “Birinin hayatından çıkacaksanız öyle bir çıkın ki, sizi hep gülümseyerek hatırlasın..”
Ağzımdan tek tük kelimeler düşebildi. “Olur. Olur, neden olmasın.. Kim bilir, belki.
“Belki diyebildim ama devamını getiremedim bir türlü. O an boğazıma bir şey takıldı ve cümlemi tamamlayamadım. Hızlı bir şekilde çıktım. Işıklar açıldı ve büyük bir alkış tufanı koptu o anda. Tüm seyirciler ayakta alkışlıyorlardı. Sevinçten ne yapacağımızı bilmiyorduk. Selam verdik ve sahneden ayrıldık. Sonra en sade şekilde birbirimize sarılarak sevincimizi paylaştık.. Sonunda yıllardır planladığım oyunumu sahnelemiştim ve yüzlerce kişi ayakta alkışlamıştı. Ancak içimde hala bir burukluk vardı. Çünkü onunla beraberken planladığımız oyunu başka biriyle oynamıştım ve gözüm bir umut hep onu aramıştı. Kim bilir, belki o gelir sahneye çıkardı ve hikayemizi tamamlardı…”
Okuyucularımızdan Gelenler –
Çok başarı çok güzel anlatım tekniğin com iyi tebrikler
Başarılı bir çalışma olmuş.