Gizemli Yolculuk Hikayesi -Mektup- 2. Kısım 12. Bölüm
İçerdekiler, acaba kapıdaki kimdi ki, Veli çığlık atmıştı, diye merak ederken Veli’nin annesi daha fazla dayanamayarak kapıya yöneldi ve dondu kaldı. Veli ve annesi kapıya gidip geri dönmeyince içerideki misafirler de merak edip kapıya yöneldiler ve Veli ile annesinin kapıdaki bir kişiyle sarmaş dolaş olduklarını gördüler. Onun kim olduğunu merak ederek Veli’ye onun kim olduğunu sordular. Veli, kendisine yöneltilen bu soru üzerine Dr. Burak’a dönerek:
– Burak abi, hani sana bir abim olduğunu ve çektiğimiz sıkıntılardan dolayı, daha fazla dayanamayıp bizi terk ettiğini anlatmıştım.
– Evet, anlatmıştın.
– İşte karşımızdaki kişi biz terk edip giden abim.
Hasan, Veli’nin abisine sanki daha önce görmüş gibi bakıyor, kendi kendine ‘ama bu, tıpkı ona benziyor’ diyordu.
Dr. Burak, Hasan’ın kendi kendine konuştuğunu görünce:
– Ne oluyor sana Hasan, kendi kendine konuşuyorsun?
Hasan, Dr. Burak’ın sorusu üzerine gözlerini Veli’nin kardeşinin üzerinden çekerek:
– Burak Bey, rüyamda bu iki kardeşi görmüştüm ve Veli’nin abisinin eve dönmesi gibi büyük kardeşte eve dönmüştü. Rüyamda gördüğüm o büyük kardeş Veli’nin abisine çok benziyor.
Veli, abisiyle kapının önünde hasret giderdikten sonra onu içeriye alarak bunca zaman neler yaptığını, nerelerde kaldığını sordu. Veli’nin abisi Murat, kendisine yöneltilen sorular karşısında sadece onların yüzüne bakmakla yetindi ve hiçbir şey söylemeyerek koltuğun üstüne oturdu. Bu haliyle sanki konuşmak istemiyor gibi bir görüntü sergiliyordu. Annesi onun tedirgin halini görünce içine bir şüphe düştü ve ona ne oldu sana der gibi yüzüne baktı. Murat, annesinin tedirgin halini görünce:
– Anne, biliyorum hepiniz bana ne olduğunu merak ediyorsunuz ve benim her şeyi anlatmamı bekliyorsunuz.
Söze Veli karışarak:
– Evet, abi senin bu tedirgin halini merak ediyor ve her şeyi anlatmanı bekliyoruz.
– Canım kardeşim, her şeyi anlatacağım. Yalnız, uzun bir yoldan geldiğim için çok yorgunum. Onun için müsaade ederseniz bir-iki saat dinlenmek istiyorum.
– Tamam, oğlum. Sen bize geri döndün ya bu bize yeter. İstediğin kadar gidip uyuyabilirsin.
Murat, annesinden izin alıp yanlarından ayrılırken onlarda hararetli hararetli konuşmaya, ona ne olduğunu anlamaya çalıştılar. Aralarında konuşurken aradan iki saat geçmiş zamanın nasıl çabuk geçtiğini anlamamışlardı. İki saatin sonunda Murat uyanarak odada hararetli hararetli tartışanların yanına gelerek onlara:
