Hayvan Mıyım! Tanrı mı?
Allah Sameddir diye bir laf vardır. Yalnızlığın sadece ona mahsus olduğunu ve hiçbir beşer yalnız kalmamalıdır derler. Bu söze ne kadar inanmalıyım? Ben, yalnız bir hayat yaşamaktan zevk alamaz mıyım?
Bazen düşünüyorum kendi kendime, hiç kimsem olmasa acaba daha iyi olmaz mı ki? Sürekli kendi başıma kalır, kimsenin dırdırını çekmek zorunda kalmam. Asla bir başkasının egemenliği altında kalmam. Sadece ben ve yine ben. Alırım elime bir kalem yazarım istediklerimi, anlatırım her şeyimi, ne de olsa kimse okumayacak. Her şey böyle ne güzel olur değil mi? Sanırım tek istediğim şey bu, sadece yalnızlık. Peki ya daima yalnız kalmak eğer içimdeki bir şeyleri ya uyandırırsa?
Her insanın içindeki vahşete, karanlığa ve kötülüğe ya başka insanların merhameti uzun bir uyku bahşediyorsa? Sanırım en büyük kötüler böyle ortaya çıkıyor, yalnızlığın ve terk edilmişliğin kurbanı olarak. Ne demiş büyük filozof Aristoteles “Yalnızlıktan hoşlanan ya vahşi hayvandır ya da tanrı.”. Tanrı olmadığım kesin, demek ki vahşi bir hayvandan hiçbir farkım yok…
Zâtî
hikaye, hikaye oku,hikaye okuma,hikaye okumak,kısa hikaye,kısa hikayeler,yalnızlık, yalnızlık üzerine hikayeler, düşündüren hikayeler, öykü, yalnızlık Allaha mahsustur,
