Ziyafet
Yaşlı kadın, misafirlerin süt ikram ederken:
-Sizler de olmasanız, kapımı kimse çalmaz, diye seviniyordu. Beni o kadar mutlu ettiniz ki…
Kadıncağız, tek katlı ahşap bir eve yaşıyor ve eşinden kalan aylıkla geçiniyordu. Allah bereket versin, o para kendisine bol bol yetiyordu.İhtiyarlıktan da şikayet etmiyordu. Belini büke tek şey, dayanılmaz derece de bir yalnızlıktı.
Yan taraftaki marketin çırağı, her sabah pencere önüne gelir, camı tıklatır ve o gün lazım olanları kendisine sorardı. Kadıncağız bu arda ona laf atar; sorular sorar, fakat ne yaparsa yapsın o çocukla konuşmayı başaramazdı. Market sahibi, İnanılmaz derecede aksi bir ihtiyardı. Biraz dalga geçenleri yanında tutmaz, ayda bir kaç adam değiştirirdi. Bu yüzden de yeni çırak ondan çekinir, siparişi alır almaz geri dönerdi. Yaşlı kadın bu durumda iyice mahzunlaşır ve kendisini ziyaret etmekten çekinmeyen vefalı misafirlerini beklemeye başlardı. Çok şükür ki misafirler yine uğramışlardı.
Kadıncağız onlara, duvardaki sararmış resmi gösterirken:
-Rahmetli eşim, melek gibi bir insandı, diye söze başladı. En büyük desteğimdi. Onun yanında duran da oğlumdur. Bu resim çekildiğinde beş yaşındaydı. “Doktor olup yurt dışına çıkacak ve annesini unutacak” denseydi, emin olun hiç kimse inanmazdı.
Misafirler, bu sözlere kulak asmıyorlardı. Çünkü ne zaman gelseler, konu dönüp dolaşarak aynı yere gelirdi.
Kadın yine duvardaki resme işaet edip:
-Benim kucağımdaki de kızımdır, dedi. Bu resimde pek olmasa da saçları altın gibi parıldardı. Zengin bir iş adamıyla yuva kurduktan sonra, nedense anneciğine vakit ayıramadı.
Kadının nemli gözleri duvardaki resme takılı kalmış, misafirlerse; sütlerini bitirerek yola koyulmuşlardı. Ahşap evin döşemesi rutubetin etkisiyle yer yer delindiğinden, bir delikten aşağıya inip kayboldular.
Yavru kediler, ertesi gün yine geleceklerdi. Aynı şeyi dinlemek zorunda kalsalar bile, böyle bir ziyafet kaçırılmazdı.
Hayatın İçinden Sevgi Hikayeleri 1 – Cüneyd Suavi
