Güçlü Kadınların Hikayesi; “Damdan Düşen Kadınlar”
İçlerinde garip bir titreme vardır, üşürler. Bu üşüme bildiğimiz üşüme değil; ruhun üşümesi. Ruhları çok yorulmuştur, yara almıştır. Ancak onları damdan düşen kadınlar anlar. Sanki korkusuzdurlar, gelen her ilişki varsın bildiği gibi gelsin kafasındadırlar artık. Ama bir o kadar da savunmasız ve içleri üşüyen kadınlardır.
Çevremizde çoktur böyle kadınlar ama belli etmezler kendilerini. Ancak içlerini ısıtanlara açarlar kendilerini. Beklentileri ilgi ve matematiksiz sevgidir. Çünkü hep bu zamana kadar kendileri sevmiştir kuralsızca.
Damdan düşen kadınlar hep güçlü görünmeye çalışırlar, damdan düştüklerini kimse anlamasın diye ancak damdan düşen anlar yüzünde ki hikayeleri. O hikayeler hep yüzlerinde asılıdır aslında, çizgilerinde de bellidir. Herhangi bir kırışık değildir onlar, düştüklerinde ki izlerdir. Kimisi eşten, kimisi dosttan, kimisi evlattan ötürü damdan düşmüştür. Bundan sonrası onlar için yoğurdu üfleyerek yemektir. Bir daha düşmemek için. Ama nafile azıcık içleri ısındımı yine kapılırlar mevsim rüzgarlarına. Unuturlar geçmişi, yaşadıklarını, dam ı. Hikayeleri hep birbirlerine benzemektedir. Güçlü ise yanındadır tüm sevdikleri. Gücünü yitirdiği zaman sen çok değiştin söylemleri gelir kulaklarına damdan düşen kadınların. Onların güçsüz olma gibi, zayıf olma gibi bir durumu olamaz, hep dik durmak zorundadırlar. Ama kadınsın netice de damdan düşsende, kadın…
Sevgisini gösteren, saygısını belli eden, ilgisi ile yücelten insan ararlar etrafta. Kimi zaman yalnız olmayı tercih eder. Yüreğine koyamaz kimseyi tekrar damdan düşer diye. Uzun süren sessizlik olur içinde. Taaa kii birisi gelip, sessizliğini bozana kadar. Unutur o an da düştüğü damları, sadece bitmeyecekmiş, sonu gelmeyecekmiş gibi o an ı düşünür, bırakır kendini…Sonrasın da bozulursa büyü, yine sessizliğine bürünür.
Gidene kal demez, yediremez kendine… Hatta gideceğini hissettiğinde kendisi git der karşındakine… Damdan düşen kadınlar merhametlidir, vicdanlıdır. Küçücük şeylerden mutlu olan kadınlardır onlar. Ama dışarıdan öyle görünmezler, burnu havada görünürler, öyle olmak zorundadırlar, kimse anlamasın damdan düştüklerini diye.
Yazan: Başak Yücel GÜNEŞ
