VETERİNER UÇURAN

Şiir – Mizah İçerir. Çok Güzel Okuyunuz :)

VETERİNER UÇURAN

Kasabanın birinde zenginin çiftliğinde,
Huysuz bir at yaşarmış yemleri de önünde,
Kimse yanaşamazmış yanına yöresine,
Kaç baytarı uçurmuş o meşhur çiftesiyle…
***
Başı dik alnı açık nalları gümüş kaşık,
Ona ilgi alâka atların keyfi kaçık,
Sahibi de şımarttı sanki hepsinden küçük,
Bu yüzden sürülerin moralleri pek düşük…
***
Soğuk bir Kasım ayı bizim at hastalanır,
Gece uykudan kalkıp biraz kişner bağırır,
Bakıcı da kalkarak sahibini çağırır,
Çiftlikte lambaların tamamını yaktırır…
***
Telaş içinde sahip eline rehber alır,
Telefonla şehirden veteriner çağırır,
Derhal yola koyulur bizim baytar hızlıdır,
Atın namını bilse damlara mı yanaşır…
***
Veteriner uçuran derler bu siyah ata,
Çifteyi yersin sakın yaklaşma arkasına,
Bizim baytar yanaşır çiftliğin kapısına,
Kahya buyur etti de el attı şapkasına…
***
Yanaşır siyah ata elinde de bir çanta,
Baytar muayeneyi yapmalıdır o dakka,
Sahibi şaşkın şaşkın bakakaldı adama,
Veteriner uçuran ne yapacak acaba…
***
Muayenesi bitti at sakin sessiz hâlâ
İlacı yazdı baytar verdi de bakıcıya,
Sahibiyle iki laf ederlerken orada,
Çok sağlam çifte geldi baytar kalktı havaya…
***
Zavallı veteriner dokuzmetre geriye,
Öyle bir uzandı ki gelemedi beriye,
Şaşırdı şoke oldu bu huysuzluk da niye,
Sahibine söylendi derhal bunu sat diye…
***
Adı üstünde onun veteriner uçuran,
Doğuştan huysuz idi belki atalarından,
Şımarık ve simsiyah yattığı yer tahtadan,
Rahat edemez yılda üç baytar uçurmadan…

Sinan KORKMAZ