Hayatımızın Gerçek Hikayesi, Mutlaka Okuyunuz; “Özel Çocuklarımız”
Bugün özel çocuklarımızla dersim vardı, tam arada daha önce hiç görmediğim bir kız çocuğu (otistik) sınıfa daldı ve bir boş yer bulup oturdu.
Belli ki sese gelmişti…
Bu arada ben diğer çocuklara şarkı söylerken jest – mimik çalıştırıyordum. Yanına yaklaştım ” sende şarkı söylemek istermisin ? ” diye sordum. Mahcup bir tavırla başını öne salladı, istiyordu…
Bu arada bir kolunu da kullanamadığını farkettim…
Ayağa kaldırdım, hangi şarkıyı istediğini sordum :
Babamın şarkısı ” dedi, kısık sesle…
Hangisiymiş o dedim :
Yola çıktım arıyorum ” dedi…
Hakkı bulut’un bestesi, Tülay Özer’le ünlenen “İkimiz bir fidanın güller açan dalıyız” şarkısını istiyordu…
Hemen çaldım, o da üstüne güzelce okudu, kullanabildiği koluyla da ona jestler yaptırdım, parça bittiğinde birde alkışlattırınca mutluluğu gözlerinden okunuyordu…
Ders bittikten sonra yanıma geldi, yine kısık sesle ” Hocam bu akşam size çok dua edeceğim, hiç bu kadar mutlu olmamıştım, hem babam da beni seyretmiştir demi?” diye sordu…
Gözlerimden yaşlar döküldü, diğer çocuklardan nasıl gizleyeceğimi bilemedim, çok kötü olmuştum…
Şimdi bugün yaşadığım bu hikayeyi niçin sizinle paylaştım biliyormusunuz…
Bugün kandil ve çevremize kandil mesajları göndererek yada kendi profilimiz de Janjanlı kandil mesajları paylaşarak, sözüm ona kendimizi tatmin ediyoruz…
Huzurevlerini yada rehabilitasyon merkezlerini ziyaret ederek gerçek sevabı işleyebiliriz bence…
Daha dün İstanbul da bir okulda otistik çocukların yaşadıklarını gördükten sonra, bu eyleminiz çok daha anlam kazanır diye düşünüyorum…
Sevgiyle…
Yüksel Bağcı
