Hint Efsanelerinden; “Okyanusun Çalkalanması”
“Şeytanlar tanrıların abileri idiler ve kardeşlerinin hilekarlıkarı ile yenildiler. “
– Mahabharata, iii. 33. 60.
Altın çağında, daha dünya genç iken, ne tanrılar ne de onların üvey kardeşleri olan şeytanlar ölümsüzdüler. Diğer yaratıklar gibi, onlar da yaşlanmaya ve ölüme mahkumdular. Bu, onların ortadan kaldırılmaya karar verdikleri doğalarındaki bir özellik idi. Bu yüzden, Meru dağının eteklerinde ilgili tarafların bir araya geldiği bir toplantı yapıldı. Bu toplantıyı yaratıcı tanrı olan büyük babaları Tanrılar tanrısı Brahma yönetti. Uzun bir süre düşündükten, uzun bir süre tartıştıktan sonra eğer süt denizini çalkalarlarsa amrita adı verilen ve bunu içen her kişiye ölümsüzlük ihsan eden bir içki elde edecekleri sonucuna vardılar. Tanrılar ve şeytanlar, bu karara varmada, Vişnu’nun katılımını sağlamaları gerektiğini söyleyen Tanrılar tanrısı Brahma’nın desteğini almışlardır. Gerçekte, hikayeyi aktaranlardan biri, okyanusu çalkalamaları gerektiğini ilk olarak kudretli tanrının teklif ettiğini söyler, ve amrita’ya ek olarak diğer birçok şeylerin aynı şekilde korunacağına söz verir.
O günlerde, tanrılar da ve şeytanlar da dindarca davranış ve fazilet için eşittiler. Onlar, her ne kadar farklı annelerden gelselerde aynı babanın oğulları idiler. Babaları en yüksek mertebeden olan rişi idi, ve anneleri kardeştiler ve bu kardeşler eşit şekilde dindar ve seçkin bir bilgenin kızları idiler, ve bu bilge ataları gibi Tanrı Brahma’nın oğullarından biri idi. Böylece. görevlerine başlamadan önce. her birinin çektikleri eziyetlerin ürünlerini eşit olarak paylaşmaları konusunda karar verilmesi gerektiği çok doğaldı. Süt Denizine olan yolculuk çok uzundu. Bu okyanus dünyamızın ötesinde hiç durmadan genişleyen çemberler içinde uzanan yedi okyanusun altıncısıdır. Varacakları yere geldiklerinde yapmayı tasarladıkları şeyi Süt Denizine söylediler, ve onların bu hareketinin ona hiç bir güçlük teşkil etmeyeceğini ümit ettiler. Okyanus onların bu hareketinin sebep olacağı çalkalanışa karşı yeterince güçlü olduğunu söyledi. Ama buna karşılık bir şartı vardı ve bu şartı amrita içkisi üretildikten sonra, ona bu içkiden bir pay vermeyi kabul etmeleri idi.
Eyleme başlamadan önce bir çalkalama sırığına ihtiyaç vardı, ve bu nedenle tanrılar ve şeytanlar Mandara adı verilen bir dağı kullanmaya karar verdiler. Bu dağ 77.000 mil (yaklaşık 128.000 km) yüksekliğinde idi, ve bu dağın kökleri de aynı mesafede dünyanın içine girmişti .. Bu dağın kökünü söküp çıkarmaya çalıştıkları zaman birlikte oluşturdukları çabaların bunu gerçekleştirmeye yeterli olmadığını gördüler. Böylece birlikte yaşayan büyük babalarına ve Vişnu ‘ya gittiler ve üzerlerine aldıkları bu görevin daha başında engellendiklerini söylediler ve ne yapmaları gerektiğini sordular. Ama Vişnu onlara üzülmelerinin gereksiz olduğunu, büyük yılan Ananta’nın hemen dağı kökünden söküp çıkaracağını söyledi. Ve hakikaten bu gerçekleşti. Ananta çok kolay bir şekilde dağı kökünden söküp çıkardı. Bu Vişnu’nun açıkça bir görünümü değil miydi? Ve erkek kardeşler bu dağı derhal denizin ortasındaki yerine yerleştirdiler. Çalkalama halatı konusunda ise bir zorluk yaşamadılar. Yasuki adındaki diğer bir yılan onlara yardım etmeyi kabul eltti. Bin yıldan daha uzun bir süre, tanrılar ve şeytanlar bu iş için çalıştılar. Hızla döndürülen dağ, okyanusta yaşayan deniz hayvanları üzerinde büyük bir hasar oluşmasına neden oldu. Binlercesi ezilerek öldürüldü. Bu dönüşümün meydana getirdiği ısıdan dolayı okyanusun her iki yanında yaşamlarını sürdüren hayvanların büyük çoğunluğu yandı. Gerçekten, eğer İndra kurtarmaya gelmeseydi ve büyük yağmur seli ile ateşi söndürmeseydi, üzerinde yaşayan hayvan ve kuşlarla birlikte dağın tamamı yok olacaktı. Vasuki adlı yılan bile bu zor ve acı verici görevden rahat ya da mutlu değildi. Tanrılar onun kuyruğunu ve şeytan kafasını tuttular ve onu bin yıl boyunca ileri geri, ileri geri çekerlerken o, kızgın zehirli dişlerinden dört zehir akıntısı püskürttü. Bu zehir tüm evreni yok etme tehdidi ile ve tanrıları ve şeytanları, hayvanları ve insanları yok etme tehlikesi ile toprakta sürüklendi ve sonunda kudretli bir nehir gibi dünyanın her tarafına yayıldı. Bu üzüntüleri içinde eziyet çekenler bir kez daha yardım için yalvardılar. Bu durumda yok edici tanrı olan Şiva’ya yalvardılar. Ve yalvarışları Vişnu tarafından ikinci plana atıldığında, Şiva yalvarışlarını işitti ve zehiri içip bitirdi. Bu güçlü içecek bile ona en ufak bir zarar veremedi. Fakat daha sonra ebedi olarak boğazında mavi bir iz bıraktığı fark edildi. Uzun yıllar önce yaradılışa verdiği büyük hizmetten dolayı, bu kudretli hizmeti hatırlama açısından, ona inananlar bugün ona mavi boğazlı derler. Şiva zehiri içerken, tanrıların en eskisi olarak bilinen Vişnu, gülerek, doğru olan tek şeyin, onun okyanusun ilk ürününü alması gerektiği üzerine işaret etti.
Bu tehlikeden kurtarılmış olan tanrılar ve şeytanlar hemen bir diğerine maruz kaldılar. Dağın ağırlığı, çok hızlı bir ivmeyle sürekli olarak dönmesinden dolayı, dünyanın tam altına doğru bir delik açmıştı. Bir an için ne yapmaları gerektiğini bilemediler, yardım için Vişnu’ya döndüler. Başta tanrılar olmak üzere, onun tüm varlıkların koruyucusu ve destekleyicisi olduğunu söylediler. Ona, dağı dönmez hale getirecek ve cehenneme batmasını önleyecek kişi olarak baktılar. Böylece, Vişnu, kendini olağanüstü büyük bir kaplumbağa şekline dönüştürerek göründü, okyanusa girdi ve dağı sırtına yerleştirdi. Ama kendini bu yeni görev ile sınırlamadı. Gücü o kadar büyüktü ki bir çok biçime girebilirdi. Dağı sırtında götürürken, çalkalama halatının çekilmesine yardım etmeye devam etli, ve aynı zamanda bir tepe üstüne oturarak, zahmet çeken yoldaşlarına taze enerji gönderdi.
Şeytanların ve göksel varlıkların bu görevde ne kadar daha uzun süre çalıştırıldıkları hakkında bize yeterince bilgi verilmedi. Ama, sonunda okyanustan belirli şeyler zuhur etmeye başladığı zamana kadar çok uzun bir süre harcamışlardı. Zuhur eden ilk şey Surabhi adı verilen, yaşayanların her birinin besleyicisi ve anası olan, harika bir inekti. Daha
sonra gözleri bir sarhoş çılgınlığı içinde dönen şarap tanrıçası zuhur etti. Şeytanlar onu korumayı isterlerdi, ama o tanrılar toplumunu tercih etti. Bunu takiben, başka bir kadın, bir nilüfer çiçeği üzerinde oturtulmuş ve elinde bir nilüfer tutan bereket tanrıçası Lakşmi zuhur etti. Onun zuhur etmesi büyük bir heyecan uyandırdı. Cennet ozanları ve büyük bilgeler ona övgülerini şarkıya dökerek söylemeye başladılar. Ganj nehri ve diğer kutsal nehirler onun önüne aktılar ve ondan kendi suları içinde yıkanmasını istediler. Süt Denizi, ondan, hiç bir zaman solmayan çiçeklerden yapılma bir çelengi kabul etmesini isterken, dünyayı üzerinde tutan ölümsüz dört fil, kutsal akarsulardan altın sürahilerini doldurdular ve onun üstüne döktüler. Bu şekilde süslenmiş olarak, Vişnu’ nun dizine oturdu. Şeytanlar onun lütfunu kazanmaya çalıştılar, ama o, gözlerini onlardan uzak tuttu. Gelmesi yakın bir sonun kehaneti idi bu. Tanrıların doktoru ve tıptaki Ayur-veda sisteminin bulucusu olan Dhanwantari, göksel bir ağaç, bir at, ay, Vişnu’nun alıp göğsüne yerleştirdiği harika bir cevher (kıymetli taş), ve sayılamayacak kadar çok güzel kadınlar süt denizinin ürünleri idiler. Bu kadınlar, kendilerini, tanrılara ve şeytanlara sundular, fakat onlar reddettikleri için herkesin emrine verildiler. Onlar cennette yaşarlar ve Apsarase’ler ya da semavi su perileri olarak anılırlar.
Tanrıların doktoru elinde bir kap ile en son zuhur eden kişi idi. Kap içinde amrita içkisi vardı. Güçlükle elde ettikleri bu ürünü, her iki tarafın da eşit bir şekilde paylaşmaları gerektiği anlaşması unutularak, tanrılar ve şeytanlar ona sahip olma savaşına başladılar. Savaş günlerce, çok şiddetli bir şekilde devam etti. Binlerce ve binlerce şeytan kılıçla kesilerek öldürüldü. Yeryüzü ölülerle kaplandı. Vişnu, bu müsabakada büyük bir rol oynadı. Ve nihayet, bir an için, konu bir denge içinde titreşti; çünkü, böyle ya da şöyle, şeytanlar amrita içkisini ihtiva eden kabı ele geçirdiler ve içmek üzere idiler. Eğer bu içkiyi içmeyi başarmış olsa idiler, tanrılar değil, şeytanlar ölümsüz olacaklardı. Ama Vişnu bir kez daha kurtarıcı olarak geldi. O, düşmanları için çok zeki ve çok çabuktu. Kendisini büyüleyici bir şekilde çok güzel bir kadın haline dönüştürerek şeytanlarla flört etmeye başladı. Onun güzelliği ile kendilerinden geçerek ve ona delicesine aşık olarak aldatılan şeytanlar, aldatanın (Vişnu’nun) eline içki kabını (amrita içkisi) verdiler ve böylece şeytanlar ölümsüzlük şansını ebediyen kaybettiler. Her şeyin bittiğini anladıklarında, (şeytanlar) ya okyanusun derinliklerine doğru daldılar, ya da dünyanın iç kısımlarında barınak seçtiler.
Böylece amrita emniyet altına alındı ve tanrılar bu içki ile dolu kabı Vişnu’nun elinden aldılar ve içtiler, bunu yaptıkları anda ölümsüz hayatın verdiği ihsanı elde ettiler. Sıra halinde durup kabı birinden diğerine verirlerken Rahu ismindeki bir şeytan kendini yavaş yavaş onların arasına sokmayı başardı. Kap elindeydi, hem de dudaklarında idi, ve Güneş ve Ay kuzu kılığına girmiş kurtu keşfettiklerinde amrita’nın bir kısmı boğazında idi. lşığın hızlı olduğu kadar çabuk bir şekilde, hemen ne olduğunu yoldaş tanrılarına söylediler, ve diski ile bu alçağın boğazını kesmek Yişnu için bir anlık bir işti. Vuruş öylesine kuvvetliydi ki, kafasız beden yere düşerek diinyayı sallarken, uçan kafa dönerek gökyüzüne gitti. Şeytanın amrita içkisini içmesi halinde ne olabileceği bize söylenmedi. Kafasını kaybetmek şeytanı yaşamaktan mahrum bırakmadı, ve o günden bu yana Rahu, Güneş ‘i ve Ay’ı hiç bir zaman affetmedi. Zaman zaman, ısrarlı bir şekilde onların her ikisini de yutma girşiminde bulundu, ve bu, bu iki gövdenin (Güneş’in ve Ay’ın) dönemsel olarak katlanmak zorunda kaldıkları tutulmanın bir açıklamasıdır.
Başarılarından dolayı mutlu olan tanrılar Mandara dağını yerine yerleştirdiler ve havayı sesleri ile yararak cennet için yola koyuldular. Yüksek dünyaya ulaştıklarında, amrita’nın korunması için en dikkatli planlamalarını yaptılar. Bir bıçak kadar keskin, güneş gibi parlayan muhteşem bir tekerlek onun etrafında aralıksız olarak döner, ve çok çok büyük iki yılan, hiç kırpılmayan gözlerle, gece gündüz onu bekler ve ona bekçilik ederler.
Mahabharata, i. 17.
Ramayana, i. 45.
AÇIKLAMALAR
Altın Çağ, dört çağın birincisidir. Biz dördüncü çağda yada Şeytan Çağında yaşıyoruz. Bütün çağlar toplam olarak dört milyon yıldan fazla ediyorlar.
SÜT DENiZi – Dünyamız ve onu çevreleyen okyanusun dışında altı kıta ve her bir kılanın okyanusu olduğu söylenir. Hepsi birlikte yedi kıta ve yedi deniz eder. Süt Denizi altıncı okyanustur. Dünyanın merkezinde Meru Dağı bulunur ve tanrılar orada yaşar.
YARATICI TANRI BRAHMA – Prajapati (varlıkların tanrısı) denilen bir çok oğlu vardır. Kaşyapa bunlardan biridir. Sekiz karısı vardır. Bunlardan biri olan Aditi otuzüç tanrının anasıdır (oniki Aditya, sekiz Vasu, onbir Rudra ve iki Aşvin). Diğer karısı Diti’dir. Şeytanların (Daitya) anasıdır. Üçüncüsü Manu’dur, insanların anasıdır. Diğerleri vahşi hayvanların, kuşların ve ağaçların analarıdır. (Rama-yana, iii. 14)
Başka bir gelenek Kaşyapa’nın tüm varlıkların babası olduğunu söyler. Buna göre o Brahma’nın oğlu değil torunudur. Brahma “nın oğlu olan amcalarına dünya nüfusunun yaratılmasında görevler vermiştir. Böylece biri şeytanların babası, diğeri kaplanların babası vs. olumuştur. (Mahabbarata, i. 65)
Brahma genellikle büyük baba olarak isimlendirilir (Pitamaha), çünkü Kaşyapa’nın ve diğerlerinin babasıdır ve o yüzden tanrıların, şeytanların, vahşi hayvanların ve insanların büyük babasıdır.
VİŞNU – Oniki Aditya’nın en gencidir. “‘En genci ve en iyisi’der bir hayranı. Yaratıcıyla eşit değere yükselmiştir ve koruyucu tanrıdır. Kaplumbağa olarak doğumu (avatara) onun on temel genedoğumundan sadece biridir.
ŞİVA – Onbir Rudra’dan biridir. Diğer onundan ayrı olarak yükselmiş Vişnu ve Brahma ile aynı düzeye gelmiştir ve Hindu üçlüğü oluşmuştur. Boğazının kara olmasının başka bir açıklaması Mahabbarata ‘da (xii. 343) verilmiştir. Buna göre, Vişnu Şiva ile kavga ederken onun boğazını sıkmıştır ve kara leke ordan kalmıştır.
Ramayana ve Mahabbarata destanları Vişnu ‘ya önem vermiştir.
OTUZÜÇ TANRI – Rig-Veda’da onlardan bahsedilir, ancak bu eser Kaşyapa ‘nın onların babası olduğunu söylemez. Daha sonraki dönemde bu fikir mitolojide geçer. Ananta (sonu olmayan) dünyanın üzerinde durduğu büyük yılan Şeşa’dır. Vişnu’nun bir görüntüsüdür. Lakşmi, özgün olarak bereket göstergesidir (Rig-Yeda). Vişnu’nun eşi olmuştur.
AMR/TA – Ölümsüz
RAHU – Hindistan’da hala onun tutulmalar sırasında ay’ı ya da güneşi yutmaya çalıştığına inanılır. Çoğu insan korkularını davul çalarak ya da yıkanarak kovar.
Hint Efsaneleri
J.M.Macfie
Çeviren – Hüseyin YILMAZ
