Bilim Kurgu “GÖREV”
Gökyüzü masmaviydi lakin Adamın içi bulanıktı.
Daha fazla erteleme yapılması imkansızdı.
Artık Zorunluluktan dolayı bir şey yapmak istemiyordu.
Şu ana kadar her şeyi zorunluluklardan dolayı yapmıştı.
Etik değerlerini sürekli alt üst ederek , son noktaya gelmişti.
Tam tetiği çekecekken burada yamacın tepesinde donmuştu.
Koşullanmalarının son noktası burasıydı. Bilim Kurgu
Kulağındaki minik mikrofondaki ses ona
“Görevine devam etmesi gerektiğini söylüyordu. “
O yapmasa bile görev bir şekilde devam ederdi. Aslında süreci durdurmasına olanak yoktu. Ama içinde bir yerlerde bir ses
“ Umut var “ diyordu.
Son patlamayı yapacak olan bulut kümeleri hazırlanmıştı.
Havayı kontrol edebilen bir araç, beyaz bulutları , intikamcı gri bulutlara çevirmişti.
Son tetikleme Adamın elindeydi. Bilim Kurgu
Geçen yaz aşağıdaki köye açık bir zihinle gelmişti.
Tamamıyla görevine odaklanmıştı.
Eğitmeni ile sürekli konuşuyordu, bu şekilde görevine ait düşüncelerini canlı tutuyordu.
Köy halkı ile ilişkileri güzeldi.
Köy’deki güneş enerjisi panellerini düzenlemiş, Düzenli çalışan makineler pompaları harekete geçirmiş. bu sayede Köy’ün sulama sistemleri düzelmiş, tarlalarına bereket gelmişti.
Köy halkının bilmediği bir şey vardı.
Bu köy hem bir deney hem de bir ders için seçilmişti…
Köy, hava olayları ile yok edilecekti.
Bu işlem için saha çalışmasını Adam yürütüyordu.
Adam bir şekilde köylüleri ikna ederek güneş panellerinin sayısını arttırmıştı.
Adamın elindeki özel bir tetik güneş panellerini aşırı ısıtacak, bu şekilde yüzey ısınacak ve “Bulut Hava Silahı“ bölgeyi yerle bir edecekti.
Adam sakin bir şekilde görevine odaklamıştı.
Yetim bir kız çocuğunu çırak olarak yanına almıştı.
Kız, mültecilerden birinin babasız çocuğuydu.
Son savaşta yaşadığı korkunç şeylerden dolayı kız konuşamıyordu.
Adam, bu çırağı sessizliğinden dolayı uygun bulmuştu ona güneş panellerini öğretti. Çırak da görevini çok iyi bir şekilde yaptı.
Yaz bitti kış geldi görev zamanı ortaya çıktı. Bilim Kurgu
Adamın , Eğitmeninin başında olduğu ekip “ Hava Silahını“ tamamlamıştı.
Silah başarılı bir şekilde denenirse, yönetimin önünde hiçbir engel kalmayacaktı.
Kış gündönümünde sistem çalışacaktı.
Adam , çırağa yapılacak son işleri söyledi ve tetik ile beraber yamacın tepesine çıktı.
Aşağıda köy ve çevresindeki yarım daire şeklinde tarım alanları gözüküyordu.
Güneş panelleri ile bir gül çiçeği şeklinde yapılandırılmıştı.
Paneller, güneşin hareketine göre yer değiştiriyordu.
Gri bulutlar köyün üzerine toplanmışlardı.
Mikrofondaki ses işaret verilince “ tetiğe basmasını “ söylüyordu.
Adam duygularını yendiğini sanmış, görevine odaklandığını düşünüyordu.
İşaret verildiğinde tetiğe basmaya hazırdı.
Bulutlar griden siyaha dönmeye başladı.
Yaklaşan kasırga alametlerine benzeyen etkiler kuş sürülerini harekete geçirmişti.
Adamın gözündeki “Yakınlaştırıcı Lens “ çırağı gösterdi.
Çırak, gül çiçeği panellerinin ortasındaki ana panelin elektroniklerini tamir ediyordu.
Adam, Çırak ile geçirdikleri günleri düşündü.
Bu kızı, cahil bir mülteciden başarılı teknisyene dönüştürmüştü.
Adam yıllardır görevler ile sürükleniyordu, prensipleri uğruna yüzlerce yıkım görevinde yer almıştı.
” Neden yıkım görevlerini kendine çekiyordu. ” ,
“Neden bir görev insanıyken, yıkım insanına dönüşmüştü.”
Sorular, Adamın zihnini dolduruyordu.
Mikrofondaki ses emir verdi ” Tetiğe Bas ” diye…
Adam elindeki cihazın düğmesine basmak için baş parmak kasını hareket ettirmeye çalıştı ama kasları donmuştu.
Yapamadı, cihaz elinden düştü.
Adam yere oturdu mutlu bir gülümseme vardı yüzünde ,
prensiplerini aşmış, zihinsel kalıplarını kırabilmişti.
Fakat Adamın bilmediği şeyler vardı.
Hayat, zihnimizin dışındaki şeylerle de yönetir.
Tabi ki aslında onlarda içimizden gelir.
Eğitmeni, Adamın yaz boyunca gözlemiş gerek köylülerle gerekse çırak ile olan ilişkilerini incelemişti.
Böyle görevler için yetiştirilen adamların görevleri yapmamaları durumunda, aradaki insan faktörünü ortadan kaldıran, başka alternatifler geliştirilirdi.
Adam tetiğe basmayınca ” Alternatif ” devreye girdi.
“Zihin Çipi “ aktif oldu.
Adamın yüzündeki gülümseme karanlık bir ifadeye dönüştü.
Tüm zihni temizlendi.
Çip, yeni direktifleri girdi.
Adamın donmuş kasları harekete geçti.
Tetik basıldı.
Gül şeklinde panel bir anda ışıdı.
Ortasında çalışan çırak eriyerek öldü.
Işın havadaki gri bulut kümelerine çarptı.
Bir anda bölgedeki moleküler yapı değişti.
Canlı cansız tüm katı ve sıvı maddeler atomik bir buluta dönüştü.
Adamın, Eğitmeni bölgenin son canlı uydu görüntüsüne baktığında,
bölgenin tamamıyla Ay yüzeyine andıran ölü bir görünüşe
dönüştüğünü gördü.
Adamın Eğitmeninin de dediği gibi ” Bir görev sonuna kadar açık ve net zihinle yapılmalıdır. Sonuçlar ne olursa olsun emirlere sonuna kadar uyulmalıdır. “
Deniz Derin
Bilim Kurgu, Bilim Kurgu Hikayeleri, Bilim Kurgu öyküleri, hikaye, öykü, hikaye oku, hikaye okuma, çip, zihin çipi,
