Şiir
Mehmet Akif Önder’den Güzel Bir Şiir; “Şaka”
Adam kalktı yerinden: Gel, buyur; otur dedi.
Kadın baktı derinden: Birazcık huzur, dedi.
İkisi de üzgündü, yorgundu ikisi de.
İkiside küskündü, küskündü ikisi de.
Kırgınlık vardı biraz, biraz kırgınlık vardı.
Çiçek açmıştı kiraz; çünkü mevsim bahardı.
İki bardak çay vardı adamın masasında
Bir buket çiçek vardı kadının arkasında.
Sigarayla doluydu adamın kül tablası
Çalışır durumdaydı kadının arabası.
Adam titrek, çekingen; gel otur abla dedi
Kadın verdi çiçeği, bunları sakla dedi.
Dün akşam birlikteydik çiçeğin sahibiyle
Bana senden bahsetti, üzgündü her haliyle.
Abla dedi o gece; ne oldu nasıl oldu
Otururken birlikte, gözlerim yaşla doldu.
Oysa her şey güzeldi, mutluyduk ikimizde
Ayrılıktan bir zerre, yoktu ki fikrimizde.
Olmuştuk ikimizde tencere kapak gibi
Bağlıydık aşkımıza, et ile tırnak gibi.
Ne hayaller kurardık, gelince bir araya
O gece kara kedi, girdi sanki araya.
Evde gözümüz yoktu, bakmazdık arabaya
Bir parça eski kilim yeterdi barakaya.
Boy boy küçük çocuklar geçerdi gözümüzden
Bağlıydık ikimizde, bağlıydık özümüzden.
Sanırdım dünya yansa dönmezdik sözümüzden
Yanardağlar çıkardı, yürekte közümüzden.
Demiştim ya o gece; ne oldu, nasıl oldu
Otururken birlikte gözlerim yaşla doldu.
Onunla ayrılmayı geçirmezken aklımdan
Bu bir demet çiçekle vazgeçtim ben hakkımdan.
İşte böyle kardeşim, bunları dedi bana
Küskün değildi sanki, kırılmamıştı sana.
Bana kalırsa hadi, kalk ve yetiş peşinden
Yoktan sebep uğruna, ayrılmayın eşinden.
Bunu duyan adamda bir heyecan oluştu
Koştu kızın peşinden ve sonunda…….. buluştu.
Dedi kıza sevdiğim, ben sensiz yaşayamam
Ayrılığın yükünü sırtımda taşıyamam.
Güller açan yüzüyle gülümsedi birden kız
Ablanla planladık biz bu günü, ikimiz.
Şakadan bile olsa ayrılık zormuş meğer
Kendimi öldürürüm, terk edilirsem eğer.
Tutuştular el ele, gittiler yavaş yavaş
Mutluluktan gözlerden dökülüyordu yaş.
Mehmet Akif Önder
