Yaşanmış ve Ağlatan Gerçek Bir Hikaye “Toprak Yedi Bayram’ı”
Gerçek Hikaye Oku; Fakirlik insanı gurbete çıkarır. Çıkarır da değişik hallere koyar. Oradan oraya savurur, unutturur köyündeki keyif yaptığı günlerini. Aklına gelmez hiç canının sıla çektiği anlar. Dilinde gurbetin ağır geçen günlerini tekrarlarken bir mektuba yahut bir telefona kalmıştır gözü ve kulağı. Yılların getirdiği teknoloji ne ise o anda gurbetçi de ona maruz ve muhtaç kalmıştır aile ve ahalisinden haber almak için.
Bayram henüz on altı yaşındadır. Memleketi Bayburt’tan kalkıp Sinop’un Gerze ilçesine çalışmaya gider. İşi gereği bir inşaat sahasında tahta el arabalarıyla toprak taşır. Kadere bak sen, her gün el arabasıyla taşıdığı o toprak, günler sonra ona ilk mezarı olacaktır. Hevesli hevesli çalışan Bayram bir Salı sabahında yanaşıp kürekle toprak aldığı yığının üzerine gelmesi sonucu orada canını verir. Onunla birlikte çalışan hemşehrileri ellerinden gelen tüm gayreti ortaya koyar ancak kadere karşı gelemezler. Bayram’ın kara haberi Bayburt’a, köyüne ulaşır. Anası ağıtlarla ağlar ama gelmeyecektir Bayram’ının cenazesi. Mateme boğulur tüm köy. Fakirlik vardır ya hani? Birlikte çalıştığı arkadaşları onu son yolculuğuna orada uğurlar. Yeri belli olsun diye de bir ağacın hemen yanına defnederler dostlarını, dua, namaz ve gözyaşlarıyla. Her biri kahrından susar. Susar da konuşmaz. Bayram’ın en yakın dostu Ömer bu olaya öyle içerlenir ki, ne zaman gurbetten yahut memleketinden konu açılsa Bayram dostunu unutmaz ve onu dualarla yâd eder. Aradan yaklaşık yarım asır sonra Bayram’ın mezarını ziyarete gider ancak mezarı kaybolmuştur, onu yerinde bulamaz.
Babasının bu olaya karşı gösterdiği üzüntü ve hassasiyetten etkilenen Sinan KORKMAZ, onun duygularından ve anlattıklarından esinlenerek aşağıdaki şiiri derler.
TOPRAK YEDİ BAYRAM’I
Zalim derim gurbete seni aldı götürdü
Üzerine toprağın Salı günü örtüldü
Toplandık bağrışmaya Bayram deriz ararız
Küreklerle kazmayla toprakları yararız
*** *** ***
Haberin gitti köye yaktı anan ağıdı
Bende burda kahroldum defter ettim kâğıdı
İçerlendim ölmene toprağa gömülmene
Bu olay hasta etti, akıl kalmaz Ömer’e
*** *** ***
Yoksulduk çıktık köyden Sinop’un Gerze’sine
Yakalandın kardeşim feleğin sillesine
Hüngür hüngür ağlatır yediden yetmişine
Rahmet okurum sana Yasin-i Şerifine
*** *** ***
Gurbetten öncesine dostluğumuz uzanır
Bir köylüydük biz senle kader bizden utanır
Annen ağıtlarınla yatağında ağlaşır
Dinmez evlat acısı Bayram’ım der bağrışır
*** *** ***
Çekmeyen bilmez acı ecel anın yakalar
Toprakları üstüne doldurur da ufalar
Dostların küreklerle kazmalarla çabalar
Seni sağ salim görsek olmaz böyle acılar
*** *** ***
Ah Bayram garip Bayram bizi sensiz bıraktın
Ölümün ani oldu yıktın da çok ağlattın
Yarım asır kadarlık dertlerimi söylettin
İçimin acısını bin bir dosta dinlettin
*** *** ***
Cennetin neresinde kavuşalım seninle
Önce annen gidersin hasretini teninle
Yavrum diyor ağlıyor, yıktı beni sesinle
Gelmez olaydım köye gurbetlerim bitince
*** *** ***
İsyan etmez kul hakka, kadere teslim olur
Yazıların karaymış Bayram, sesim duy nolur
İçimde acıların ben ölünce son olur,
Bir kul ancak sığınır, Rabbinden sabır bulur
*** *** ***
Yıllar sonra geldim de ziyaret etcem seni
Buralar çok değişmiş ağaç dibiydi yeri
Bayram’ı çok aradım şuralardaydı kabri
Bir iz dahi kalmamış mahzun dönecem geri
*** *** ***
Gel de dayan bakalım bu ölüm acısına
Allah sabırlar versin ana, dost, bacısına
Bayram düşürmem seni dilimden nicesine
Acın bir şiir oldu oğlumun hecesine
Hikaye – Şiir- Yazan- Sinan KORKMAZ
