Duygusal Bir Hikaye “Ölümün Sonu Sönen Hayatlar”
Sen bir melektin abla. Benim gözümde öğleydin. O meleğin kanatları 2 dakikadan dolayı havalandı. Kendi kaçıp gitmek istedi. Abla bıraktın beni, ama hala sevgim aynı sana karşı. Kızgın değilim ama çok kırgınım. Elbet ölecektin ama kendi isteğinle kendin yapmamalıydın. En azından benim meleğim cennette diye içim rahat ederdi. Sen bir melektin abla. Ve o melek şimdi olduğu yeri haketmiyor. Senden sonra herkes teker teker gitmeye başladı. Hayatımda hiç bir şey düzene girmedi. Senin Ölümünün Sonu, Benim Sönen Hayatım oldu. Hayatımın bir yalandan ibaret olduğunu gördüm. Tek gerçek senin yanımdan yok oluş gidişin…
Şu an beraber olmak isterdim. Öyle bir zamanda gittin ki, eksiklik eksik olmadı kalbimde. Öyle bir zamanda gittin ki, doğum günlerimi kutlamam elimden alındı. Ama şunu bil meleğim seni suçlamıyorum. Seni o kadar seviyorum ki, hiç bir kelime bu sevgiye uyamaz. Ve meleğim sen öyle birisin ki, hiç bir kelime seni anlatamaz. Toprak seni aldığı için güzel kokuyor. Çünkü senin kokun o kadar güzel ki her yere yayılıyor. Bu yazdıklarımı gör meleğim. Gece yıldızlara bakarak seni düşündüğüm anları da gör meleğim.
Asla unutulmayacaksın meleğim…
Okuyucularımızdan Gelenler – Tuğba
