Akıl Hastanesi
Ben 14 yaşımdayken teyzem bir takım travmalar yaşamış ve akli dengesini kaybetmişti. Onu bir akıl hastanesine şizofrenik birisi olarak yatırmıştılar. Elimden geldiğince onu ziyaret ederdim. Her zaman bana takip edildiğini, çok korktuğunu söylerdi. Onu teselli etmeye çalışırdım.
Bir gün hastaneden dönerken 4 nolu odanın önünde siyah uzun bir erkek bedeninin beni izledigini gördüm. Gözleri bom boş bakıyordu ve insana benzemiyordu.
Gözlerimi kaçırarak hızlı adımlarla çıkışa yöneldim. Bir kaç ay geçti yatakta uzanıyordum ve onu yatağımın yanında beni izlerken gördüm. Korkmamıştım. Ertesi gün banyodeyken birisi adımı söyledi ve koluma baskı uyguladı. Çok korkmuştum. Çığlık attım.
Zaman geçtikçe ona alışıyordum. Bazen onu uyumadan önce görüyor ve vücudumun her hangi bir yerinin acıdığı hissediyordum. Sabah kalktığımda orda bir kesik ve kan görmek garip.
Artık hep benimle birlikte. Ondan korkmuyorum. Ona sığınıyorum. Ama onun bir hayal olmadığını biliyorum.
Çünkü birlikte çekildiğimiz resimde arkadaşım yanımdaki karartıyı görmüş ve çığlık atmıştı.
Elay Axmedova – Okuyucularımızdan Gelenler
