Dağılmış Aile Çocukları
Ben düştüğümde elimden kimse tutmadı, kimseye anlatamadım derdimi çünkü anlamayacaklardı. Tek başıma ağladım hep kendim sildim göz yaşlarımı. Mutsuz olduğumu bile bile söylemedim, beklentim olmadığını, umudumun kalmadığını.
Hep tek başımaydım, benden başka kimse dostum olmadı benim. Yalnızdım hep eksiktim. Annem, babam vardı ama ailem yoktu. Herkes ister kavgasız gürültüsüz evi şanslı doğarsan, kaderin güzel yazılmışsa, öylede olurdu zaten, benim kaderim öyle yazılmamıştı. Arkadaşlarım vardı ama hiç birinin omzunda ağlayacak kadar yakınım değillerdi. Sevgili konusuna girmek bile istemiyorum.
Siz anne babanızın ayrılması için dua ettiniz mi ? Arada kalmaktan sıkıldığınızda yatağınızda ağladınız mı ? Göz yaşlarınızı yastığınıza sildiniz mi? Her gün gecelere kadar süren kavgalara şahit oldunuz mu? Ölmeyi bu kadar istediniz mi 17 yaşınızda.
