Umut – I. Bölüm
Annem, her karanlığın sonunda bir ışığın ortaya çıkacağını söylerdi. “Her umutsuzluk bir sondur ama unutma kızım, her son yeni bir başlangıca gebedir,” diye de ekler ve o koca gözleri ışıldarken mutlulukla gülümserdi. O zamanlar önemsemediğim bu sözler, zaman geçip de büyüdükçe benim hayatımın temeline oturmuşlardı. Her kötü şeyin iyiye varacağına inanmıştım her zaman. Ta ki, o sabaha kadar…
2 Ay Önce, Cuma
Her cuma olduğu gibi bu Cuma da mutlulukla uyanmıştım. Haftanın son günü olması, iki günlük bir tatil sürecine girmem için önümdeki son engel olmasıydı belki de bunun sebebi. Enerjik hareketlerle hazırlanmış ve kısa bir kahvaltının ardından okula gitmek için yola çıkmıştım. Ailemin tek bir üyesi olan annemin iş gezisinde olması sebebiyle bir haftadır kendi başıma kalıyordum ve bu her şeyi üstünkörü yapamama sebep oluyordu…
Sonunda yol bitip de okula vardığımda okulun bahçesi tıklım tıklım doluydu. Bir şeyler olmuştu. Bunu iliklerime kadar hissediyordum. Kötü bir atmosfer ruhumu kuşatmış, beni nefessiz bırakmış gibiydi. Sorun neydi emin değilim ama, korkuyordum. İşte ben o gün, umudun korkunun yanında bir hiç olduğunu öğrendim…
Azra
