Bizi Takip Eden Adam
Merhaba arkadaşlar, adım Selin. Sizlere yazlık evimizde yaşadığımız bir olayın gerçek hikayesini anlatmak istiyorum.
Kuzenim ve teyzemle beraber zıp zıp (trambolin)’lere gitmiştik, dönerken kuzenim ‘hadi şu 4 kişilik bisikletlerden kiralayalım’ dedi. Teyzemde ‘tamam, senin için uygun mu? Selin?’ diye sordu. Bende ‘elbette, eğlenceli olacaktır.’ dedim oraya gittiğimizde, koyu tenli, sigara içen, 35-40 civarı bir adam, dimdik bize baktı, ben biraz ürktüm ama aldırmadım. Sonra bisikletimizi kiraladık, terli olduğumuz için eve üstümüzü değiştirmeye gidiyorduk, sonra bisikleti yarım saat sürerek oraları dolaşacaktık. Ama olay o zaman başladı, arkamızda beyaz bir araba bizi takip ediyordu, içindeki kişi ise görünmüyordu, ben kafaya takmadım, belki bizimle aynı yönde gidiyordur diye düşündüm. Ama biz sola gitsek oda sola, biz sağa gitsek oda sağa gidiyordu. Her neyse, eve varmıştık ilk önce kuzenim giyindi, ve balkona indi, bende üstümü değiştirirken kuzenim ‘Aaaaaa!! çabuk gelin! yetişin! yetişin!’ diye bağırmaya başlamıştı. Biz teyzemle telaş yaptık, hemen aşağı inecektik ki anneannemde ‘Aaaaa!’ diye çığlık attı. teyzemle çok korkmuştuk merdivenlerden koşarak iniyorduk. Bide ne görelim! o beyaz arabanın kapısı açık, yerde kanlı ayak izleri ve bizim bisiklet yok! Sağa baktığımda adamın o sokağa doğru, bisikleti çalarak gittiğini gördüm. ‘İşte orda! Kaçıyor!’ dedim. Kuzenim ve teyzemle adamın peşinden gidiyorduk. Ben en öndeydim, adam baya bi hızlı sürüyordu. Ona yetişmeye çalıştım, ama sanki o beyaz arabayı sürüyormuş kadar hızlı sürüyordu. Ben çok yorulmuştum, durdum. Teyzemle kuzenim koşmaya devam ettiler, sonra yanımdaki tahta sopayı kuzenime atar atmaz adam durdu. Teyzem, ‘ oğlum, ver bana sopayı.’ dedi. Kuzenim sopayı verdi, adam hala hareketsizce duruyordu, teyzem sopayla adama vuracaktı ve onu polis karakoluna götürmeyi düşünüyordu, tam vuracaktı ki, adam yok oldu! Ben teyzeme ‘Ne? Noldu teyze?!’ diye sordum. oda yandaki evin çalılıklarına atladağını söyledi. Hepimiz çok korkmuştuk. Bisikleti alıp eve giderken kuzenim bana fısıldadı, ‘baksana, bisikletin üzerinde kanlı ayak izleri yok.’ dedi. Gerçekten de haklıydı, arkama dönüp baktığıma adamın atladığı yerde de ayak izleri yoktu. Sonra teyzem bisikletin arka koltuğunda bir bıçak gördü ve dedi ki’ Çocuklar! sakın bıçağa dokunmayın! bu bisikleti olduğu gibi karakola götürmeliyiz.’ dedi. Sonra bende aklıma geldi ve telaş yaptım ‘ANNEANNEMİ EVDE BIRAKTIK!’ Teyzemle kuzenimde hatırladılar, ve koşa koşa eve gittik anneannem hala balkondaydı ve şok geçirmişti olduğu yerde duruyordu konuşamıyordu nerdeyse bayılacaktı korkudan. Onu koltuğa yatırdık ve evin ışıklarını kapattık, Teyzem evin kapısını kilitledi ve karakola gittik. Bıçağa hiçbirimiz dokunmadık, ama karakola gittiğimizde bıçağın üstünde parmak izi olmadığını söylediler. Biz şoktaydık! Teyzem ‘Ama nasıl olur? Bu bıçak o adamın elindeydi!’ dedi. Sonra düşündüm, Adamın elinde bıçak olduğunu hiçbirimiz görmemiştik, teyzeme bunu anlattım, o adamı daha çabuk bulmaya çalıştığını söyledi ve beni susturdu. Orada yaklaşık 1-1.5 saat kalmıştık, eve döndüğümüzde anneannem uyuyordu her şey normaldi ama o günü asla unutamadım.
Okuduğunuz için teşekkürler :)
