Bir Vakte Erdi ki Şimdi Günümüz

Bir Vakte Erdi ki Şimdi Günümüz

Bir vakte erdi ki şimdi günümüz,

Yiğit belli değil, mert belli değil.
Herkes yarasına derman arıyor,
Deva belli değil, dert belli değil.

Adalet kalmadı hep zulüm doldu
Geçti şu baharın gülleri soldu
Dünyanın gidişi acayip oldu
Koyun belli değil, kurt belli değil.

Başım ayık değil kederden yastan
Ah ettikçe duman çıkıyor festen
Harabe yüz tuttu bezm-i gülistan
Yayla belli değil, yurt belli değil.

Bozulmuş dünya ıslah olmuyor
Ehl-i fukaranın yüzü gülmüyor
Ruhsati de dediğin bilmiyor
Yazı belli değil, hat belli değil.

 Ruhsati (1856-1899)