Sarılı Ceviz

Sarılı Ceviz

Merhaba arkadaşlar hikayeyi anlatmadan önce şunu belirteyim, hikayenin doğruluğu kesin değildir ve bir arkadaştan alıntıdır. Ben bayağı etkilendim umarım sizde etkilenirsiniz. Hikayeyi sanki ben yaşamışım gibi anlatıcam iyi okumalar…

Sınıf arkadaşı diyebiliriz hatta çocuğun tek arkadaşı ben diyebilirim. Çocuk o kadar ilginç ki hiç kimse onunla arkadaş olmak istemiyor. Hatta bazıları onun insan olduğundan şüphe duyuyorlarmış. Benim bayağı kanım ısınmıştı. İyi arkadaş olmuştuk. Arada bir buluşup dolaşırdık. Bence tek sıkıntısı fazla konuşmaz ve hiç gülmezdi.

O zamanlar üniversiteye gidiyordum. Bazen bize gelip akşam yemeği yerdik bir gün evine çağırdı. Evine gittiğim de ailesi falan yoktu, başka ilden geldiği kesindi. Ailesi ile ilgili bana hiç bir şey söylememişti.

O gün ailesini sordum, annesinin ve babasının bir trafik kazasında öldüğünü söyledi. Teyzesi bakmış ve bu yaşa kadar büyütmüş biraz daha lafladıktan sonra eve gittim.

Okulun son günleri yaklaşıyordu, bir gün beni yine evine çağırdı anneme arkadaşıma gidiyorum diye seslendim. Tam çıkacaktım ki annem yanıma geldi. “O çocuğu gözüm pek tutmadı dikkatli ol.” Dedi. Evden çıktım. Arkadaşıma doğru gidiyordum, kapısının önüne geldiğimde, kapı açıktı.  İçeriye girdim ve arkadaşıma seslendim. İçeride hiç kimse yoktu. Oturma odasına geçtim ve onu beklemeye başladım. Kitaplığındaki bir kitabın yere düştüğünü gördüm. Tam onu yerden kaldırıp yerine koyuyordum ki bir ceviz fark ettim. Bir iple sarılıydı, ipi çözüp cevizi açtım. İçinde bir kağıt vardı. Elime aldım, tam okuyacaktım ki bayılmışım. Beni arkadaşım kaldırdı ve bana bağırıyordu;” neden böyle bir şey yaptın, niye onu serbest bıraktın,” diyordu. Beni evden kovdu ve bana dedi ki; “sana birileri musallat oldu. Evine git ve ailene hiç bir şey söyleme,” dedi. Eve gidiyordum çocuğun dediği şeyler aklımdan çıkmıyordu eve vardığımda annem ağlıyordu ve gülüyordu, çıldırmış gibiydi; “dışarı bak, dışarı bak,” diye bana bağırıyordu. Dışarı baktığımda babam kendisini arabaya kitlemiş elinde bıçakla birilerini bekliyordu. Annem; “sakın yanına gitme” diyerek beni uyardı ben ne yapacağımı şaşırmıştım hemen çocuğu aradım çocuk telefonu açmıyordu. Hemen koşarak babamın yanına gittim, “kapıya aç diyerek bağırdım.” Bana bakarak “o geldi, o geldi,”  dedikten sonra bıçağı boğazına sapladı. Cami kırıp bıçağı çıkardım ve hemen ambulans çağırdım. Ambulans gelmeden babam ölmüştü. Annem de kendisini balkondan aşağı attı ve tüm suç bana kalmıştı babamı ben bıçakladım annemi de ben balkondan atmışım ve şu anda deliler hastanesindeyim …