Hikaye Okuma “Mürekkep Kadın” Hikayesi 2. Bölüm
“Yağmur oluk oluk yağarken saklandım şemsiyenin altına. Yüzümü görmüyordu diğer insanlar. Bende onların yüzlerini görmüyordum. Zaten görmek yada görünmek değildi amacım. Mümkünse hepsinden uzak durmak istiyordum. Derken bir dükkan köşesinde gördüm onu. Önce şemsiyeleri çarpıştı. Sonra aynı anda özür dilerimler. Yere dökülenleri toparlamalar. Hikaye Okuma
Kadın nazik bir şekilde evraklarınız ıslanmış. Telafi edilebilir umarım dedi. Dışarıdan soğuk bir tavırla ‘umarım ‘ dedim. Uzatılan dosyaları kadından alırken ilk kez göz göze geldik. Aman Allah’ım. Yüzü sanki bir sanat eseriydi. Peki ya karakteri? Kafamı bulandırmasın diye hızlıca toparlanıp olay yerinden uzaklaştım. “
Kafamı bulandırmasın diye mi? Ah seni o kadar iyi anlıyorum ki dedi Hilal bu satırları okuduktan sonra. O kadar melek yüzlü şeytanla karşılaşmış ki yanılmaktan korkuyor. Ona iyi davranan herkesten şüphe ediyor. Ama Aybike kim? Diye düşünürken devam etti okumaya… Aşk Hikayesi
“Her gün günde 2 kez gitmeme rağmen hiç samimi olmaya çalışmayan bir sahibi olan o küçük kafeye uğradım yine. Adamın bana bir şeyler sormaması hoşuma gidiyordu. Zaten gerekte yoktu. Soracaktı da ne olacaktı. Bir kişi daha tanıyacaktım da ne olacaktı sanki. İçi boş, menfaat dolu bir arkadaş daha. Bir sıcak çikolata aldım ve çıktım. Soğumasın diye hızlı adımlarla düştüm dairemin yoluna. Matah ama garip bir şekilde huzur dolu olan 1+1 daireme girdim. Kapıyı kapatır kapatmaz derin bir nefes aldım. Sanki bütün yol boyunca beni biri takip etmişte, kapıyı kapatınca gözden kaybolmuş gibi rahatladım. ” https://secmehikayeler.com/
Acaba misantropi hastası mıydı ? Hiç psikolojik yardım aldı mı acaba? Belki de psikolojik bir rahatsızlıktan pisi pisine kendi canına kıydı diye düşündü Hilal. Çünkü bu kadar kaçış fazlaydı. Bu kadar yalnız kalma isteği…
Kaldığı yeri işaretleyip gözlerini uykuya verdi Hilal. Düşünmeden edemiyordu. Kitap tıpkı yazarın söylediği gibi onu içine çekiyordu. Acaba aynı şeyleri yaşıyor ve ya düşünüyor olabilir miydi? Sanırım benim psikolojik yardım almam gerekiyor dedi kendi kendine. Ya da kitabı okumayı bırakıp kendi hayatıma dönmeliyim deyip yorgana büründü.
Sabah çalan alarm sesiyle uyandı Hilal. Penceren dışarıya baktı. Hava yine yağmurlu. Kahvaltı hazırlayacak gücü bulamadı kendinde. Yol üstünde bir şeyler atıştırırım diye düşündü. Üniformasını giydi. Saat, çanta, cüzdan, telefon, anahtarlar. Evet anahtarlar. Keşke şu anahtarları alma ihtiyacım olmasa dedi. Keşke evde biri olsada açsa şu kapıyı. Bütün ömrümü şüphesiz güvenebileceğim biri…
Hikayenin Bölümleri
