Ahenkli güzel bir sesi vardı. Bana söylediği ve hatırlayabildiğim yegâne sözlerdi bunlar. Sonraları bir çok kereler karşılaştık ve konuştuk ama, ben nedense hep bu ilk sözleri hatırlıyorum.
Yumuşak elini avucumda tutarken kıpırdayamıyor ve: «Tanrım beni koru!»
diye düşünüyordum.
Zira o an, büyük bir hayret ve dehşet içinde ona karşı çılgınca bir ihtirasla
çekilmekte olduğumu hissediyordum. Hayvani bir arzu bütün vücudumu bir ateş dalgası gibi yakıp kavuruyordu.
İlk bakışta ve bir el tutuşuyla böylesine bir şehvet uçurumuna hayatımda yuvarlanmamıştım. Hem şehvet, hem de aşk…
Daha o an, onunla yalnız kalabileceğimiz zamanı tahayyül etmeye, gözlerinin içine dalarak şiirler yazmaya başlayacağım dakikaları hesaplamaya başlamıştım. Göz kapakları garip bir gülümsemeyle yarı yarıya kapandı. Alt dudağı insafsız bir sevimlilikle titredi.
Ruhu ile vücudu arasında bir bağ olmadığını sezinlediğim bu yaratık, bir efsane kahramanı gibi bir anda beni büyüleyivermişti.
Genç kıza derhal aşık olmuştum. Daha elini avucumdan bırakmadan, yerlerimize oturmağa bile vakit bulamadan ona aşık olmuştum.
Kendi kendime: «Tanrım bana yardım et!» derken samimi miydim?
Sanmıyorum. Kalbimin derinliklerinden durmadan, bir otomat gibi bu sözleri tekrar ederken, kollarım onu sarmak, dudaklarım onu öpmek ateşi içinde yanıyordu. Bir kadının böylesine, ilk bakışta bir erkekte kuvvetli bir ihtiras yaratabileceğini aklıma bile getirmezdim.
Elini avucumdan ağır ağır çekti.
Hareketinde, arzuya cevap veren bir anlam vardı. Ama gözler yarı kapalı ve düşünceliydi. Başka bir şey söylemedi, başka bir harekette bulunmadı. Kendi kendime saf ve nazik Hunter’in bu esrarlı yaratığı nasıl elde edebildiğini sorup duruyordum. Koyu bir alev gibi esrarlı, bir harp meleği gibi korkunç olan bu güneyli kızla nasıl olmuştu da nişanlanmışlardı!…
Sonra buldum… Sebep Şaki idi…
Nasıl bulduğumu, nasıl anladığımı sormayın. Ama haklı olduğuma yüzde yüz eminim. Şimdi maymun Hunter’i tamamı ile terk etmiş ve genç kıza bağlanmıştı.
Hunter’de kıskanıyordu zannederim. Hunter kollarını açıyor, parmaklarını
şaklatarak: «Şaki! Şaki!» diye bağırıyordu ama, hayvan burnunu kibirli bir
alayla çevirerek kollarını genç kızın boynuna doluyordu. Kızda ona gülümsüyordu. Hunter bundan nefret ediyordu. Bende nefret ediyordum. Genç kızın omuzuna tüneyen maymun kuyruğu ve kollar ile ona öylesine büyük bir sevgiyle sarılıyor ve kızda bundan öylesine büyük bir zevk alıyordu ki, sanki ikisi de aynı cinsten iki maymundular hissine kapılıyordu insan.
Neden bilmem, bu garip sevişme karşısında derin bir hiddetle köpürüyordum.
Ama başlangıcına döneyim, ilk tanışma gecemizi anlatayım yine.
O gece Hunter benim şerefime güzel bir yemek hazırlatmıştı. Arzusu beni nişanlısı ile tanıştırmak olduğundan sofrada ikimizi yan yana oturttu.
İlk ihtiras arzusunun istilâsını yok etmeyi ve saklamayı başardım. Kendimi kontrolüm altına alarak normal bir insan gibi hareket ettim. Kızın yanında otururken onu daha iyi inceliyordum ve hayretim gittikçe artıyordu.
Kız hoş olmakla, iyi giyinmekle beraber, hiçte günün modasına göre giyinmiyordu. O sene kısa gece elbiseleri moda idi. Oysa, uzun, topuklarına kadar inen bir elbise giymişti. Ve elbisenin basit dikişi onun evde yapıldığını gösteriyordu. Kız bu demode ve basit elbise içinde bile güzeldi. Ten rengi kumaş, altın rengi lame bir kemerle belden sıkılmıştı. Ve bu ona son derece yakışıyordu.
Sofradaki kadınların giyinişi ile tam bir tezat teşkil etmekteydi. Onlar dar ve kısa roplar giymişlerdi. Hunter’in nişanlısı bol, uzun… Pliler içindeki elbiseyi bacakları açılmasın diye oturur kalkarken büyük bir dikkatle yanlarından çekiyordu. Bir Îran kedisinin çekingenliği ve ihtiyatı vardı onda. Yemek hazır olunca onu izleyerek yemek odasına geçtim. Yürürken narin boynuna bakıyordum. ……..
İçimde hem arzu, hem de hüzün vardı. Hiç bir zaman hakikat haline gelemeyecek olan duygular hissetmeye ne lüzum vardı? Ama buna mani olamıyordum ki!…
