Yanık Kalesi 23. Bölüm
– Sarhoş Ağanın Acı Akıbeti –
Avusturyalılar, zahire arabalarından mukavemet beklemedikleri için, elli akıncının birden üstlerine saldırmalarından evvelâ büyük bir şaşkınlığa uğradılar. İlk hamlede yüz Avusturyalı can vermişti. Fakat on bin kişiyi, elli kişi öldürmekle bitiremezdi. Şimdi bir tek akıncı en az otuz kişi ile çarpışıyor, pala sallamaktan kolları kesilen kahramanlar birer birer şehit düşüyorlardı. En son olarak Ali de şehadet şerbetini içti.
Bu suretle bu faciada bir tek kişi kurtulamamış oluyordu. Daha doğrusu bir tek kişi kurtulmuştu. O da, sarhoş yeniçeri ağası idi. O, elinde hazine sandığı ile yakalanınca Kont Palgi’nin huzuruna götürüldü. Gafil ihtiyar, hâlâ daha kendisine evvelce dost görünen bu adamdan şefaat umuyordu. Fakat Kont Palgi’ nin suratı asıktı. Elindeki sandıgı işaret etti:
– Bu nedir?
– Hazinem.
– İçinde neler var?
– Altın, elmas ve çeşitli mücevherler
– Kıymeti ne kadardır?
Kont Palgi küfreder gibi ona şu acı sözleri söyledi:
– Madem ki bu kadar kıymette hazinen vardı… Neden bunları kalenin müdafaası için harcamadın?
Yeniceri ağası cevap veremiyordu. Nihayet Kont Palgi korkunç hükmünü bildirdi:
– Kale böyle mi beklenir be hey gafil adam? Vatanına yaramayan insanın o vatana düşman olanlar da düşmanıdır!
Sonra cellâdına döndü:
– Tez bu adamın boynunu vur.
Yeniçeri ağasının boynu vurulurken Kont Palgi, gafillere ders olarak şu sözleri söylüyordu:
– Kale muhafazasında ihmal gösterenin hali budur.
Bu sözler ne kadar acı ise de herkes için, bilhassa devlet başına geçenler ve kumandanlar için kulağa küpe olacak bir nasihattîr. Bu nasihat, bizleri üzmemeli bilâkis ders olmalıdır. Kaldı ki Yanık kalesi faciasında üç yüz Türk akıncısı, Türkün ezeli ve ebedî olan kahramanlıklarını göstermişler, cephane kulesini ateşleyerek kendilerini feda etmişlerdir.
Bütün bunlar düşünülürse, Yanık kalesi yiğitleri, kendilerini her zaman rahmetle yâd ettireceklerdir. Cümlesinin ruhları şâd olsun.
SON.
Reşat İLERİ- Kahramanlar Dergisi 1952 –
