Geçmişi Seçen Mecnûn
Kâdim âşıklar gibiyim bu gece…
Unutulmuş bir semtin meçhul türküsü yüreğimde,
Olmaması elzem bir garamın kırıkları penceremde
Sergüzeştin eksik parçaları ise zihnimde
Hiç sevmemiş gibi yaşıyorum…
Köstekli saat seni gördüğüm saati gösterirken
Gramofonda senin şarkın çalıyor
Duvarlar bana seni anlatırken
Zihnim hayalini canlandırıyor
Kendimi geçmiş zamanların aylarında arıyorum
Ben bile kendimle özdeşleşemiyorken
Nesnelerin imalı tavırlarına kızamıyorum
Ve evet bir senem daha işte sensiz senden habersiz geçti
Dengeyi tek başıma sağlayamıyorum
Elimdeki kalem bile eğri dururken
Bu dengesizliğe neden olan muttarit atan sevdam
Yine karşılıksız ve yine habersiz
Kalbim artık garamı taşıyamıyor
Dedim ya kâdim âşıklar gibiyim bu gece
Yeni nesilde ayağı takılıp geçmişin girdabında kaybolan bir garibim ben
Geçmişte yaşamaya çalışan bir yolcuyum ben
Ben, ben artık geçmişi tercih etmiş bir mecnûnum
Sizden Gelenler – Betelgeuse
