Aşk ve Para – I. Bölüm 

Gecenin kör karanlığında, Berk sendeleyerek evin yolunu tutmuştu. Güçlü ve dayanıklı bedeni, ne yazık ki alkole karşı savunmasızdı. Yoksulluğuna aldırış etmeden, eline geçen her kuruşu zevke düşkün benliğine harcıyor, aylak aylak dolaşıyor, yiyor, içiyor, eğleniyordu. Evlerinin önüne geldiğinde, yolun kenarına oturup  bir sigara daha yaktı. Düşünmeye başladı içten içten. Neden yoksuldu? Neden tuttuğu her dal kırılıyordu. Neden kimse ona el uzatmıyordu. “Allah’ım neden hak etmeyen insanlar benden daha iyi yaşıyor” diye düşündü. Biraz sesli düşünmüş olacak ki, balkonda oturan ve elindeki telefonla gençliğinin tadını yaşayan Ece tarafından, bu serzenişi duyuldu. Aklı bir karış havada olan Ece’nin tabi ki de umurunda değildi. Biraz sonra Berk’ in bağrış çağrışlarıyla, gecenin bol aksiyona bürüneceğinden habersiz telefona dalıp gitti. Yine aynı gecelerden bir gece gibi Berk eve girdi, “Neden bu kadar geç geldin” diyen annesine, sarhoşluğunu belli etmemek, suçunu bastırmak için bağırıp çağırdı. Yaşlı kadıncağız, oğlunun bu haline üzülüp oturma odasında sabaha kadar yas tutarcasına hıçkıra hıçkıra ağladı. Sabah olduğunda Berk yine babasından para alabilmek için önemli bir yalan düşünmeye başlamıştı. Nasıl olsa akşam arkadaşlarıyla alkol içecek, gülüp eğlenecekti. Yaşlı babasının inşaatlarda ezile büküle alın teri dökerek çalışıp kazandığı parayı, alkole yatırmak Berk için bir şey ifade etmiyordu. Hatta o kadar sorumsuzdu ki belki konuyu hiç böyle düşünmemişti. Yine eline geçen 3 – 5 kuruşla aldığı, onu zengin ve saygın gösterdiğini düşündüğü kıyafetlerini giymiş ve sokağa atlamıştı. Otobüs beklerken durağa Ece geldi. Kısa bir merhabalaşmanın ardından otobüse binip birbirleriyle yabancıymış gibi uzaklaştılar. Berk arkadaşlarına yakın bir durakta indi. Kulaklığını taktı ve bir sigara yakıp yürümeye  başladı. Garip bir şekilde aklında Ece ile ilgili sorular beliriyordu. Yol üzerinde ucuz bir lokantaya girip bir şeyler atıştırdıktan sonra arkadaşlarıyla buluştu. Biraz alkol alıp deniz kenarına geçtiler. En yakın arkadaşı Tamer ile bahtsızlıklarına üzülüp içmeye ve dertleşmeye başladılar.

Günü böyle bitirip eve dönünce temiz hava alıp biraz ayılmak için evin girişindeki balkona oturdu. Gök bile Berk’in yalnızlığına inat kocaman bir dolunay ve yıldızlarla bezeliydi. Seyre koyuldu. Uzun ve sessiz. Bu uzun sessizliği karşı balkondan kendine hitaben bir ses bozdu. “Ay bu akşam ne kadar da güzel değil mi?” Berk sorunun geldiği yöne kafasını çevirip baktığında içinde tarif edemediği şeyler belirmişti. Bu durumu saçma bir espiriyle gizlemek için Ece’ ye “Sen kafanı o pencereden çıkarana kadar öyleydi” deyip güldü. Ece utanıp pencereyi kapattı. Berk yaptığı şeyle gurur duyuyordu. Böyle daha havalı olacağını düşünüyordu sadece. Oysa hayatı boyunca izini silemeyeceği bir yarayı açacak hançeri az önce Ece’ ye vermişti. Ece Berk’in saygısızlığına biraz bozulmuştu ama telefonda arkadaşlarıyla konuşurken onu çoktan unutmuştu. Ertesi sabah yine otobüs durağında Berk ile karşılaşan Ece bu defa dün akşamki kabalığını yüzüne vururcasına Berkle konuşmadı. Berk nedenini anlamış ve üzülmüştü. Yine Tamer’le dertleşirken konuyu açtı. Tamer gülümseyerek ve kendinden emin bir şekilde “Kız seninle muhabbet etmek istedi ve sende bu şekilde mi davrandın” dedi. O anda anladı Berk gerçeği. Belkide o gece Ece için hissettiklerini, Ece Berk için uzun zamandır hissediyordu. Tamer ” Yıllarca aradığın mutluluk burnunun dibinde. Bence yaptığın hatadan bir dönüş yolu bul ve o kızı kaçırma” dedi. Zaten bu işe gönüllü olan Berk, Tamer’in bu sözleriyle iyiden iyiye bu işe heveslenmişti. Akşam eve gittiğinde bir şekilde Ece’yle muhabbet kuracak ve gönlünü kazanacaktı. Akşam oldu Berk yine balkona oturdu. Dün gece yaptığı gibi gökyüzünü seyre daldı. Amacı Ece’nin dikkatini çekmek ve işleri kendi lehine çevirmekti. İşin gerçeği Eceler’in evi bir kat yüksek olduğu için Berk onun balkonda olup olmadığını bile bilmiyordu. O gece öylece bekledi. Sonra umudunu kaybedip gitti. Şansını yarın sabah otobüs durağındaki karşılaşmadan yana kullanacaktı.